Κι ἂν μοιάζει τὸ διαδίκτυο μὲ ἀπέραντο κι ἀτέρμονα ὠκεανό,
ἂς εἶναι σελίδα μας μπουκάλι πετάμενο στὸ πέλαγος
μὲ παραλήπτη ἄγνωστο.
Κι αὐτός ποὺ θὰ τὸ ἀνοίξει
ἂς νοιώσει κρυμμένη στὴν ἀλμύρα τῆς θάλασσας μιὰ λεπτὴ εὐωδία κι εὐγενική
ἀνάμεικτη ἀπό θυμίαμα, βασιλικὸ καὶ ροδόσταμα.
Κι ἂς ἀκούσει ἤχους μυστικούς,
ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀκούς στὸ ἐκκλησάκι μας μέσα στὴ σιωπή.
Κι ἂς διαβάσει στὸ τυλιγμένο χαρτὶ
γράμματα, θάμματα καὶ ὁράματα ξεθωριασμένα,
τόσο ποὺ νὰ χρειάζεται μιὰ ἕκτη αἴσθηση νοερὴ
γιὰ νὰ διακρίνει κανείς
τὸ νόημα,
γιὰ νὰ συλλαβίσει τελικά μόνο προτάσεις τρεῖς:
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό».
«Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».
«Χριστός ἀνέστη, χαρά μου».
Προσμονάριος
... τους ήχους τούτους που αφουγκραζόμαστε μυστικά και αθόρυβα στο εκκλησάκι μας και γίνεται η ανάσα μας και κάθε κτύπος της καρδιάς μας προσευχή και δοξολογία προς Τον Ουρανό !
ΑπάντησηΔιαγραφή" Κύριε , Ιησού Χριστέ , ελέησόν με "
Σας ευχαριστούμε πάτερ Ηλία για τις διαδρομές που οδηγείτε τις σκέψεις μας και τις ψυχές μας .
Εύχεσθε ... δύσκολοι οι καιροί ...