Αποφθέγματα

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Προφητείες Αρχιμανδρίτη Λαυρέντιου του Chernigov (+1950)


(1) ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ANTIΧΡΙΣΤΟ!

Συνοδευόμενος από δύο Κελεϊνιτσιώτισσες [λαϊκές-αδελφές], η ηγουμένη της μονής Domnitskaya ήρθε να έχει το τσάι με τον πατέρα Λαυρέντιο. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, είπε: “Εσείς και εγώ, μητέρα-ηγουμένη , δεν θα ζούμε για να δούμε τον αντίχριστο αλλά, αυτές οι Κελεϊνιτσιώτισσες σας, θα ζήσουν για να τον δούνε!” Αυτό το περιστατικό έγινε το 1948. Και οι δύο καλόγριες είχαν γεννηθεί το 1923. Η μοναχή καλόγρια Ν. Ήταν η μία που μας είπε την ιστορία.

(2) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩ

Όποτε καθόταν ο πατήρ-Λαυρέντιος στο τραπέζι για να δειπνήσει, ενώ περίμενε τον καθέναν που θα συνέτρωγε μαζί του, έλεγε: “Δεν πεινάω, αλλά πρέπει να σας δω όλους, και να σας μιλήσω λίγο σχετικά με το τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον.” Κατόπιν έκλαιγε και έλεγε: “Εάν ξέρατε ποια μοίρα περιμένει τον κόσμο και τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Εάν ξέρατε πώς οι άνθρωποι υποφέρουν στην κόλαση!”

(3) ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΕΙ!

Αυτό καταγράφηκε από τα λόγια της αδελφής Μ. Ο πατήρ-Λαυρέντιος έλεγε:
“Να μη μείνετε έκπληκτοι όταν ακούσετε ότι οι άνθρωποι τρέχουν με κάθε τρόπο στις εκκλησίες και προσεύχονται.Όταν εκείνοι που στα χρυσά-καλύμματά τους [Αρχιμανδρίτες - και Πατριάρχες] απαγορεύσουν την ανάγνωση του ψαλτηρίου — και, αργότερα, των ωρών — ο Κύριος (ο Θεός) θα τα υπομείνει όλα αυτά αλλά για λίγο και, Ο πώς θα τους εγκαταλείψει!

Η Δευτέρα Παρουσία δεν θα είναι τότε πλέον μακριά!”

(4) ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΑΥΤΟ!

“Αυτό συνέβη τότε που ο πατέρας μου ήταν ακόμα ζωντανός,”Η Ι.Μ. θυμάται, τη συνομιλία της με τον πατήρ Λαυρέντιο. “Ήμαστε εξαιρετικά φτωχοί, ανίκανοι να ανακτήσουμε τις αισθήσεις μας μετά από την καταστροφή του πολέμου. Πήγα να δω τον Άγιο γέροντα Λαυρέντιο, προκειμένου να του ζητήσω να μου δώσει ευλογία, να φορέσω κρυφά ένα podriasnik [ένα εσωτερικό ράσο, (για να είμαι κρυφή καλόγρια)] αλλά μου είπε: “Δεν θα χαθούν όλοι που είναι στον κόσμο (κοσμικοί) ούτε ο καθένας θα σωθεί μέσα σε μοναστήρι.

Καταλαβαίνετε; Δεν είναι ακόμα ο καιρός.

” Πάλι άρχισα να τον εκλιπαρώ [για να μου δώσει την άδειά του] να μπω σε ένα γυναικείο μοναστήρι, γιατί είναι εξαιρετικά πολύ δύσκολο για έναν να σωθεί στον κόσμο, αλλά ο Γέροντας μου είπε: “Οι μοναχοί και οι σχήμα-μοναχοί στα μοναστήρια θα επιτύχουν να μπουν στον έβδομο ουρανό (Παράδεισο) αλλά εάν ξέρατε μόνο τι περιμένει εκείνους τους αγνούς που ζουν στον κόσμο!

Ο Κύριος θα πει σε εκείνους τους σχηματοφόρους να κάνουν τόπο για αυτούς τους μυστικούς, για αυτούς που δεν έζησαν σε ένα μοναστήρι. Και αυτοί αργότερα οι τελευταίοι θα προηγηθούν υπερβολικά των πρώτων! Καταλαβαίνετε ότι, ενώπιον του Θεού, οι μυστικοί θα είναι ανώτεροι από εκείνους στα μοναστήρια; Καταλαβαίνετε;” ρώτησε ο γέροντας.

“Δεν καταλαβαίνω τίποτα,” απάντησα.

“Θυμηθείτε ακριβώς τι σας είπα τώρα μόλις, τουλάχιστον!” είπε ο γέροντας.”

(5) ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Συγκεκριμένα κάποια ευσεβής χήρα είχε ένα όνειρο: “Έβλεπα, τρόπον τινά, τον Πατέρα Λαυρέντιο στη μονή Αγίας Τριάδας του Σέρνίγκοβ, με τους κατοίκους του. Υπήρξαν πολλές αδελφές εκεί, και η χορωδία έψελνε: “Χοίρε, ω Βασίλισσα”. Κατόπιν, ξαφνικά, οι starets (γέροντες-γερόντισσες) άρχισαν να αιωρούνται πάνω στον αέρα, αλλά υπήρχαν μόνο μερικές matushki [μητέρες-καλόγριες (γερόντισσες)] με τον γέροντα επτά ή οκτώ σύνολο! Έτρεξα να τον ρωτήσω: “Γιατί είχε τόσες λίγες καλόγριες μαζί του;”, αλλά επάνω στην άρθρωση αυτών των λέξεων, ξύπνησα, χωρίς να πάρω μια απάντηση.”

“Όταν πήγα να δω πατήρ-Λαυρέντιο, μου είπε: “Είναι γεγονός ότι ονειρευτήκατε! Είχαν ζήσει μαζί αυτή την πνευματική κατάσταση, κατόπιν όλα είχαν τελειώσει. Εάν κάποιος έχει ένα κομμάτι ψωμί, είναι επιθυμητό να το μοιραστεί με τον άλλο, ο οποίος θα προσεύχεται έπειτα για αυτόν.

Κατά συνέπεια, και οι δύο θα ελάμβαναν μισθό για την προσφορά τους, και όλοι θα είχαν σωθεί. Αλλά, με μας,
είναι ακριβώς το αντίθετο: Αυτός που έχει το κομμάτι του ψωμιού αγωνίζεται να μαζέψει κι άλλα πολλά κομμάτια . Γι’ αυτό υπάρχουν έτσι λίγοι που ανυψώνονται πνευματικά, επειδή δεν υπάρχει αγάπη!”

(6) ΛΙΓΟΙ ΣΩΖΟΝΤΑΙ

Ο σεβάσμιος πατέρας Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ συχνά επαναλάμβανε ότι οι ψυχές πηγαίνουν στην κόλαση ακριβώς όπως τους ανθρώπους που βγαίνουν από την εκκλησία μια γιορτινή μέρα’ αλλά πηγαίνουν στον Παράδεισο όπως τους ανθρώπους που πηγαίνουν στην εκκλησία σε μια εργάσιμη μέρα.

Ο Γέροντας καθόταν συχνά και έκλαιγε: Λυπόταν τους ανθρώπους που χάνονταν. “Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, οι οποίοι συμπιέζονται στην κόλαση όπως τις ρέγκες σε ένα βαρέλι,”

Ο πατήρ Λαυρέντιος έλεγε: Τα πνευματικά του παιδιά τον παρηγορούσαν, αλλά μέσω των δακρύων του, απαντούσε:

“Δεν βλέπετε. αλλά εάν θα μπορούσατε να δείτε… πόσο θλιβερό είναι! Και τις έσχατες (τελευταίες μέρες), η κόλαση θα γεμίζει με νέους ανθρώπους.”

(7) ΣΤΡΙΨΤΕ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΣΑΣ Μ’ ΑΥΤΟ

“Και το λέω σε εσάς, και το λέω με μεγάλη λύπη, ότι θα αγοράζετε σπίτια, και θα σκοτώνεται την ώρα σας με τον εξωραϊσμό των μεγάλων και υπέροχων μοναστικών κτηρίων. Αλλά δεν θα έχετε χρόνο για προσευχή, αν και κάνατε όρκο μη-κατοχής (ιδιοκτησίας)! Δεν θα είναι δύσκολο να σωθείτε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, αλλά σοφά (φρόνημα-υπομονετικά) έτσι.

Ένας που υπερνικά όλους αυτούς τους πειρασμούς, θα σωθεί! Ένας τέτοιος θα είναι μεταξύ των πρώτων. Οι πρώτοι θα είναι όπως τους λαμπτήρες’ οι τελευταίοι θα είναι σαν τον ήλιο. Προετοιμάστε άλλες κατοικίες για σας. Έτσι ακούστε, και στρίψτε γύρω-γύρω το μουστάκι σας μ’ αυτό!” Αυτά έλεγε κατά συνέπεια ο σεβάσμιος starets, κοιτάζοντας στο μέλλον με το οξυδερκές μυαλό του, προειδοποιώντας πολλά πνευματικά παιδιά του.

(8) Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙΡΟΣ (ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ)

“Όχι πολύ πριν την βασιλεία του αντίχριστου, ακόμη και εκείνες οι εκκλησίες που έχουν κλείσει θα επισκευαστούν και θα αποκατασταθούν — όχι μόνο τα εξωτερικά τους, αλλά το εσωτερικό τους, επίσης. Θα επιχρυσώσουν τους θόλους των καμπαναριών και των καθεδρικών ναών, και όταν θα ολοκληρώσουν και τον κύριο, τότε θα έχει έρθει ο καιρός για την ενθρόνιση του αντίχριστου. Προσευχηθείτε ο Θεός να μακραίνει εκείνον τον χρόνο, για να ενθαρρυνθούμε και να στηριχτούμε’ είναι μια φοβερή χρονική περίοδος που μας αναμένει. Η αποκατάσταση των καθεδρικών ναών θα συνεχιστεί μέχρι την στιγμή της στέψης του αντίχριστου. Θα έχουμε πρωτοφανή λαμπρότητα, “Ο πατήρ Λαυρέντιος έλεγε: “Βλέπετε με πόσο πανουργία και ύπουλα προετοιμάζεται όλο αυτό;” Ο Γέροντας συνέχισε, με δάκρυα. “Όλοι οι καθεδρικοί ναοί θα είναι υπερβολικά θαυμάσιοι, όπως ποτέ πριν, αλλά δεν πρέπει να παρευρεθείτε σε αυτούς τους ναούς, για την αναίμακτη θυσία του Ιησού Χριστού δεν θα προσφερθεί εκεί. Θυμηθείτε, θα υπάρξουν εκκλησίες, αλλά οι ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πρέπει να παρευρεθούν σε αυτές, ως πλήρης “Σατανική συναγωγή” (Aποκ. 2.9) θα συναθροίζονται εκεί. Επαναλαμβάνω για ακόμη μία φορά ότι κανείς δεν πρέπει να παρευρεθεί σε εκείνους τους καθεδρικούς ναούς’ δεν θα υπάρξει καμία επιείκεια σε αυτούς πού θα πάνε!”

(9) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ANTIΧΡΙΣΤΟ

“Ο Αντίχριστος θα στεφθεί βασιλιάς σε έναν θαυμάσιο επανοικοδομημένο ναό στην Ιερουσαλήμ, με την συμμετοχή του κλήρου και του πατριάρχη της Ρωσίας. Θα υπάρξει ελεύθερη είσοδος και έξοδος από την Ιερουσαλήμ για τον καθένα, αλλά μη δοκιμάσετε να πάτε εκεί έπειτα, δεδομένου ότι όλα θα ‘χουν γίνει έτσι ώστε “να εξαπατηθείτε.” (Ματ 24.24) Αυτός [ο αντίχριστος] θα γνωρίζει υπερβολικά καλά όλα τα σατανικά καλοπιάσματα και θα παρουσιάσει μεγάλα σημάδια. Ο ολόκληρος κόσμος θα τον ακούσει και θα τον δει. “Θα σφραγίσει” τους ανθρώπους του με την σφραγίδα του Σατανά’ θα μισήσει την ορθόδοξη Ρωσία, “

Ο σεβάσμιος Starets Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ έλεγε:

(10) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ

Σε κάποιον διάκονο που είναι ακόμα ζωντανός, αλλά που είναι τώρα αρκετά μεγάλης ηλικίας, ο Γέροντας Λαυρέντιος είπε ευθέως:

“Θα ζήσετε για να δείτε τον καιρό που θα ‘ρθεί ο αντίχριστος

στην εξουσία. Να μην είστε φοβισμένοι, αλλά πείτε στον

καθέναν ότι ο αντίχριστος είναι αυτός — και ότι δεν είναι ανάγκη να είναι φοβισμένοι! Θα υπάρξει ένας πόλεμος, και από όπου θα περάσει, δεν θα μείνει κανένας ζωντανός! Αλλά, πριν από εκείνο τον καιρό, ο Κύριος θα στείλει τις δευτερεύουσες ασθένειες στους αδύνατους κι αυτοί θα πεθάνουν, γιατί κατά τη διάρκεια του καιρού του αντίχριστου δεν θα υπάρξει πλέον οποιοσδήποτε θάνατος. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα είναι για τη μεταμέλεια, αλλά για την εκμηδένιση’ αλλά ο Κύριος θα αφήσει ζωντανούς τους ισχυρότερους, για να τον αντιμετωπίσουν.

(11) Ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ “ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ”

Ο σεβάσμιος Starets Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ μιλώντας συχνά για τον αντίχριστο, έλεγε: “Θα έρθει ένας καιρός που θα παλεύουν και θα παλεύουν, και ένας παγκόσμιος πόλεμος θα ξεσπάσει. Και μέσα στην πολύ ασάφεια της κατάστασης, θα πουν, “αφήστε μας να διαλέξουμε μόνοι μας έναν ενιαίο βασιλιά για όλη την κατοικημένη γη.” Και θα τον εκλέξουν! Θα εκλέξουν τον αντίχριστο ως καθολικό βασιλιά και ανώτατο παγκόσμιο “ειρηνοποιό”. Είναι απαραίτητο να ακούετε προσεκτικά ‘θα είναι αναγκαίο να ασκηθεί η προσοχή! Μόλις αρχίζουν να ψηφίζουν για ένα ενιαίο άτομο σε όλο τον κόσμο, να ξέρετε ότι δεν είναι κανένας άλλος εκτός από αυτόν, και ότι είναι απαγορευμένο στους ορθόδοξους Χριστιανούς να ψηφίσουν για αυτόν.”

(12) ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΘΙΝΑ

Ο Γέροντας Λαυρέντιος καθόταν στη σοφίτα κάνοντας αρχονταρίκι, μιλώντας για τις τελευταίες ημέρες και για το τέλος αυτού του κόσμου, σχετικά με τις λεπτομέρειες που αφορούν την ενθρόνιση του αντίχριστου πέρα από εκείνους που έχουν απομακρυνθεί από το Θεό… Και οι ιερείς Νικηφόρος, Γρηγόριος και Βασίλειος Ganzin αντιτέθηκαν στον πατήρ Λαυρέντιο για το ότι είχε μιλήσει διαφορετικά σχετικά με αυτά τα πράγματα. Αλλά απάντησε σ’ αυτούς: “Πατέρες και αδελφοί, υπάρχει ένα πράγμα που ούτε ξέρετε ούτε καταλαβαίνετε. Μιλώ όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο! Τα λόγια μου όλα σχετικά με τα μελλοντικά γεγονότα είναι αληθινά, επειδή το Άγιο-Πνεύμα τις έχει αποκαλύψει σε με την χάρη [του].”

(13) ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Ο σχήμα-αρχιμανδρίτης Θεοφάνης αναφορικά με το ότι ο Γέροντας Λαυρέντιος έλεγε χαρωπά, με ένα χαμόγελο:

“Οι Ρώσοι θα μετανοήσουν των θανάσιμων αμαρτιών τους:

*για το ότι επέτρεψαν… [την αντίχριστη] ασέβεια για να κρατήσουν την εξουσία στη Ρωσία’

*ότι δεν υπερασπίστηκαν το Θεϊκό βασίλειο, οι ορθόδοξες εκκλησίες και τα μοναστήρια, και όλα αυτά που είναι ιερά και Άγια στη Ρωσία.

*ότι περιφρόνησαν την ευσέβεια και φτάσανε να αγαπήσουν τη δαιμονική ασέβεια. Αλλά θα υπάρξει μια ραγδαία πνευματική αλλαγή! Και η Ρωσία, μαζί με όλα τα σλαβικά έθνη και τα εδάφη, θα αποτελέσει ένα δυνατό Βασίλειο. Θα κυβερνηθεί από έναν ορθόδοξο Βασιλέα, με Θεϊκό χρίσμα(ο εκλεκτός του Θεού).

Λόγω αυτού, όλα τα σχίσματα και οι αιρέσεις θα εξαφανιστούν μακριά από τη Ρωσία. Δεν θα υπάρξει καμία δίωξη της ορθόδοξης εκκλησίας. Ο Κύριος θα δείξει το έλεος του στην Αγία Ρωσία επειδή ο φοβερός χρόνος που θα προηγηθεί αυτού του αντίχριστου θα έχει πραγματοποιηθεί ήδη σ’ αυτήν. Ακόμη και ο αντίχριστος ο ίδιος θα φοβηθεί το ρωσικό ορθόδοξο Βασίλειο

- το Samoderzhets [Αυτοκρατορικό-Βασίλειο].
Αλλά όλα τα άλλα έθνη, εκτός μόνο από τη Ρωσία και τα σλαβικά εδάφη, θα κυβερνηθούν από τον αντίχριστο και θα υποβληθούν σε όλες τις φρίκες και τα βασανιστήρια που γράφονται στις Ιερές Γραφές. Στη Ρωσία, εντούτοις, θα υπάρξει μια χαρά (εορτασμός) και μια άνθηση της πίστης — αλλά μόνο για ένα μικρό διάστημα ενώ, γιατί ο φοβερός δικαστής θα έρθει να δοκιμάσει και τους ζωντανούς και τους πεθαμένους.”

(14) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ANTIΧΡΙΣTΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΘΕΣΗ

“Ευλογημένος και τρις-ευλογημένος θα είναι αυτός που δεν θα παρασυρθεί από ‘δω και πέρα , και ως εκ τούτου, δεν δει ως Θεό- το αηδιαστικό πρόσωπο του αντίχριστου. Οποιοσδήποτε θα τον δει και θα ακούσει τα βλάσφημα λόγια του υποσχόμενος όλες τις γήϊνες ευλογίες (χαρές), ο ίδιος θα πράγμα θα παραπλανηθεί και θα πάει εμπρός του να τον λατρέψει. Και θα χαθούν, μαζί με αυτόν, όσον αφορά την αιώνια ζωή’ θα καίγονται στο αιώνιο πυρ!”

Ρωτήσαμε τον σεβασμιότατο, “πώς θα είναι;” Και μας απάντησε με δάκρυα: “Η απέχθεια της θλίψης, θα σταθεί στον ιερό θρόνο και θα επίδειξη-εμπρός στους αποκρουστικούς εκμαυλιστές (γόητες) του κόσμου που, εργάζονται με ψεύτικα θαύματα , θα εξαπατήσουν όλους αυτούς πού έχουν πέσει μακριά από το Θεό.

Και, μετά από αυτούς, ο αντίχριστος θα εμφανιστεί!

Ο κόσμος ολόκληρος θα τον δει ταυτόχρονα με μιας.” Στην ερώτηση “Σε ποιόν ιερό Θρόνο — στην εκκλησία;” Ο σεβάσμιος Λαυρέντιος είπε: “Όχι στην εκκλησία, αλλά στο σπίτι! Παλιότερα, χρησιμοποιούσαν το εικονοστάσι στη γωνία όπου ήταν οι ιερές εικόνες. Κατόπιν, εντούτοις, εκείνο το διάστημα θα καταλάβει σαγηνευτικά μέσα (εργαλεία-όργανα-τρόπους) εξαπάτησης των ανθρώπων. Πολλοί που έχουν αναχωρήσει μακριά από την Αλήθεια θα πουν:

“πρέπει να προσέχουμε και να ακούμε τα νέα τις ειδήσεις.”

Και θα είναι στις ειδήσεις ότι ο αντίχριστος θα εμφανιστεί και θα τον δεχτούν.”

η γή.


Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός!

Γέρων Εφραίμ

ΠΕΡΙ ΕΓΩΙΣΜΟΥ

Αρχιμ. Γέροντος Εφραίμ, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλόθεου.

Σήμερα θα μιλήσουμε για την μεγάλη πνευματική ασθένεια που λέγεται εγωισμός.

Ο εγωισμός είναι ένα παράλογο πάθος που μαστίζει κυριολεκτικά όλο το ανθρώπινο γένος· όλοι οι άνθρωποι πάσχουμε από αυτή τη μεγάλη ασθένεια. Τον εγωιστή άνθρωπο ο εγωισμός τον ρεζιλεύει και τον θεατρίζει. Αυτόν τον εγωισμό καλούμεθα από το Θεό να αγωνιστούμε α τον καταπολεμήσουμε, για να απαλλαγούμε απ’ αυτόν.

Ο παλαιός άνθρωπος είναι η εμπαθής κατάσταση της ψυχής και στην κυριολεξία είναι εγωισμός.

Όλα τα πάθη, όλα τα αμαρτήματα, όλες οι πτώσεις, έχουν την αρχή τους, την αφετηρία τους στον εγωισμό. Μεγάλο κακό. Δεν αφήνει τον άνθρωπο ήσυχο· τον τυραννά νύχτα -μέρα. Όλοι γενικά οι άνθρωποι πάσχουν από αυτό το κακό, και περισσότερο από όλους εγώ ο αμαρτωλός.

Στον πρώτο καιρό που ήμουνα κοντά στον άγιο Γέροντά μου, όταν πρωτοπήγα κοντά του εκεί σ’ εκείνον τον απαράκλητο τόπο της ερήμου, εκεί κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο, γνώρισα και είδα στην πράξη τον εγωισμό μου.

Όταν ήμουν στον κόσμο, οι άνθρωποι της Εκκλησίας με νόμιζαν ότι ήμουν ένα αγιασμένο παιδί. Εγώ αντιδρούσα σ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς, πλην όμως σιγά-σιγά οι έπαινοι μου κάνανε κακό. Και το κακό, αυτό το είδα στη πράξη, όταν έβαλα την κατά Θεόν αρχή να θεραπευθώ ψυχικά από όλα μου τα πάθη.

Όταν πρωτοπήγα στο Γέροντα Ιωσήφ, από την πρώτη μέρα αμέσως άρχισε την επίβλεψή του, άρχισε τη θεραπεία του. Και με μεταχειριζόταν αυστηρά· με ήλεγχε συνέχεια, με μάλωνε, και με κούραζε αρκετά, διότι ήμουν αδύνατος ψυχικά.

Είναι αλήθεια ότι, όταν μου έκανε τους ελέγχους, δηλαδή όταν έβαζε το φάρμακο πάνω στην πληγή μου, εγώ πονούσα. Ο εγωισμός μου κλωτσούσε μέσα μου και μου έλεγε· γιατί μόνο σε μένα ο Γέροντας εξασκεί αυτή την αυστηρή παιδεία, γιατί να με μαλώνει, γιατί και γιατί…; Εγώ με την ευχή του Γέροντά μου αντιδρούσα, αντέλεγα, άνοιγα μαζί του πόλεμο. Και πολλές φορές, μετά από έναν κραταιό αγώνα, πήγαινα μέσα στο κελάκι μου και έπαιρνα τον Εσταυρωμένο και έκλαιγα επάνω του και του έλεγα:

«Ιησού μου γλυκύτατε! Εσύ που ήσουν ο αναμάρτητος Θεός, υπέμεινες τόσα και τόσα κακά, τόση αντιλογία, τόσες ύβρεις και χλευασμούς από ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων που σε μισούσαν και είχαν μεγάλη κακία απέναντι σου. Και εσύ με ανεξικακία όλα αυτά τα υπέμεινες για τη δική μου αγάπη και σωτηρία. Και εγώ ένας αμαρτωλός άνθρωπος, ένας εμπαθής και ελεεινός να διαμαρτύρομαι και να λέω, γιατί μου βάζει ο Γέροντας το πικρό φάρμακο της σωτηρίας μου; Άξια αυτών που έπραξα απολαμβάνω. Επομένως δεν έχω ούτε μια δικαιολογία αλλά μόνο πρέπει να κάνω υπομονή να σηκώσω το Σταυρό τον οποίο μου χάρισε η αγαθότητά Σου προς σωτηρία μου».

Αυτά του έλεγα του Χριστού και πράγματι δεχόμουνα μεγάλη ανακούφιση. Μετά από ένα τέτοιο κλάμα ένοιωθα μια δύναμη μέσα στην καρδιά μου, στο να υπομείνω μέχρι τέλους, έως ότου να σταυρωθώ ψυχικά για να δεχθώ στη συνέχεια την ανάσταση της ψυχής μου.

Πολλά παραδείγματα αγίων ανθρώπων μας δίνουν πολύ κουράγιο για να σηκώσουμε και εμείς αυτόν το σταυρό, αυτή τη δυσκολία στην αντιμετώπιση του τρομερού εγωισμού.

Κακό πάθος, δύσκολο. Την καρδιά την έχει περιπλέξει πολύ δύσκολα. Γι’ αυτό ο μεγάλος Πατέρας της ερήμου, ο Ποιμήν, λέει, ότι, εκείνος που θέλει να ξεριζώνει τα πάθη του, πονάει και αιμορραγεί. Και πράγματι έτσι έχει η αλήθεια.

Όταν κάποιος μας ελέγξει, μας προσβάλει, αμέσως μέσα μας γίνεται ένα κλώτσημα, μια δυσκολία εσωτερική, μια στενοχώρια, ένας πνιγμός, μια πίεση που μας σπρώχνει να αντιμιλήσουμε, να ανταποδώσουμε, να θυμώσουμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο που μας έκανε τον μεγάλο. Εκείνη την ώρα χρειάζεται σφίξιμο, χρειάζεται να καταπιούμε μέσα βαθειά στη ψυχή μας, το φαρμάκι αυτό του εγωισμού. Να πνίξουμε το θηρίο που έρχεται να βγει προς τα έξω για να μας ενοχοποιήσει. Και όταν στη συνέχεια, σε κάθε τέτοια περίπτωση, αντιμετωπίσουμε το κακό κατ’ αυτό τον τρόπο, πνίγοντας το θηρίο όταν πρόκειται να βγει προς τα έξω, με το πέρασμα του χρόνου, εσωτερικά θα ψοφήσει. Όταν ένα θηρίο το κλείσει κανείς μέσα σ’ ένα κλειστό χώρο και δεν το τροφοδοτεί, δεν του ρίχνει τροφή, κατά φυσική συνέπεια, μετά από ένα διάστημα χρόνου θα πεθάνει. Έτσι και με το θηρίο αυτό του εγωισμού, εάν δεν το τροφοδοτούμε με υποχωρήσεις, με τη χάρη του Θεού σιγά-σιγά θα εκλείψει.

Μια παρθένος πήγε στον Αββά Παμβώ και του λέγει: «Αββά, εγώ νηστεύω πολύ και τρώω ανά επτά ημέρες. Κάνω και διάφορες άλλες ασκήσεις. Έχω αποστηθίσει τη Πάλαια και Καινή Διαθήκη. Τί μου υπολείπεται ακόμη να πράξω, ώστε να φθάσω στην τελειότητα;»

Ο σοφός γέροντας της λέει:

-Παιδί μου, όταν κανείς σε βρίσει, σε χλευάσει, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε επαινεί;

-Όχι.

-Όταν σε επαινεί κάποιος, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε βρίζει;

-Όχι Αββά.

-Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, και τίποτα δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα.

Ο Αββάς Ποιμήν είχε άλλους έξι αδελφούς. Ο μεγαλύτερος ήταν ο Αββάς Ανούβ. Και κάποτε όλοι μαζί πήγανε και κατοικήσανε σε ένα κελί, σε ένα παλιό ειδωλολατρικό ναό που έξω από αυτόν ήταν στημένο ένα άγαλμα, μία θεότητα. Και κάποια μέρα ο Αββάς Ανούβ, κατά παράδοξο τρόπο, πήγε και άρχισε να ρίχνει πέτρες στο άγαλμα και να το βρίζει. Την άλλη μέρα πήγε και το προσκυνούσε και του έλεγε πολλά επαινετικά λόγια.

Όταν είδαν τον Αββά να κάνει κάτι τέτοιο, οι αδελφοί τον ρώτησαν:

-Γέροντα μ’ αυτό που έκανες τί θέλεις να μας διδάξεις;

-Να, λέγει, όταν με είδατε που πήγα και το λιθοβολούσα και το έβριζα το είδωλο αυτό, μου απαντούσε;

-Όχι.

-Όταν την άλλη μέρα, είδατε να το προσκυνώ και να το επαινώ, είδατε πάλι να μου πει τίποτα;

-Όχι, Αββά.

-Ε, αν θέλετε κι εσείς να μείνουμε όλοι μαζί και να βιώσουμε με αγάπη, έτσι πρέπει να κάνουμε. Να υπομένουμε ο ένας τον άλλο.

Ο εγωισμός είναι μια κληρονομιά που δεχθήκαμε από τους πρωτοπλάστους, από τον Αδάμ και την Εύα. Και οι πρωτόπλαστοι νικήθηκαν από το διάβολο, τον εωσφόρο. Εκείνος ξεκίνησε το θέμα.

Ο εωσφόρος είχε το πρώτο τάγμα των αγγέλων. Ήταν το πλησιέστερο προς τη δόξα του Θεού. Απολάμβανε την πρώτη χάρη. Δεχόταν τις πληροφορίες, τις αποκαλύψεις πιο μπροστά από τα άλλα 9 τάγματα. Για όλη αυτή τη δόξα του και τη χάρη του, σκέφτηκε πονηρά κατά του Θεού. Έλεγε στο λογισμό του: «Γιατί ο Θεός να είναι τόσο ψηλά; Γιατί να έχει αυτή τη δόξα; Γιατί να τον προσκυνούμε; Γιατί να του υποτάσσονται τα πάντα. Και εγώ δεν μπορώ να γίνω Θεός; Θ’ ανεβώ κι’ εγώ ψηλά και θα καθίσω δίπλα Του, θα γίνω και εγώ όμοιός Του. Και θα με προσκυνούν τα πάντα. Και θα έχω και εγώ την ιδία δόξα.

Όταν σκέφτηκε αυτά και τα πίστεψε, αμέσως ο Θεός τον απέρριψε από το πρόσωπό Του, τον πέταξε κάτω. Όλο το τάγμα χάθηκε στην άβυσσο. Έτσι και κάθε υπερήφανος και εγωιστής· αποβάλλεται από το Θεό.

Ο διάβολος, ο εωσφόρος, δεν αρκέστηκε στη δική του μόνο πτώση. Φθόνησε και τον άνθρωπο τον οποίον είχε πλάσει με ιδιαίτερο τρόπο ο Θεός και τον είχε κάνει βασιλέα μέσα στον παράδεισο, και σε όλη την κτίση. Σου λέει: «Γιατί αυτός να απολαμβάνει τέτοια ευτυχία; Όχι. Και αυτός πρέπει να προσβάλει το Θεό και αυτός δεν πρέπει να Του υποτάσσεται· και αυτός πρέπει να πλανηθεί. Τον πλησιάζει και του ψιθυρίζει τα ίδια πράγματα, με το να του πει· «γιατί ο Θεός να σου απαγορεύσει να φάς από αυτό τον καρπό· αυτό είναι πονηριά του Θεού, για να μη γίνεις κι εσύ Θεός, ώστε να γνωρίζεις το καλό και το κακό, το πονηρό και το αγαθό· φάε και θα δεις ότι θα γίνεις Θεός».

Τον άκουσε ο πρωτόπλαστος και στη συνέχεια έγινε το παραπάτημα· γνώρισε στην πράξη ότι έπρεπε να πειθαρχήσει στην εντολή του Θεού. Η υπερηφάνεια και ο εγωισμός έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο του Θεού. Κληρονομήσαμε και μείς σαν μια περιουσία τον εγωισμό αυτό και τώρα υποφέρουμε και αγωνιζόμαστε μέχρις αίματος για να απαλλαγούμε.

Ο μοναχισμός είναι το άμισθο ιατρείο· είναι η κλινική του Θεού, που έρχεται ο άνθρωπος για να γίνει καλά. Τον καλεί ο Θεός με κλήση αγία και τον φέρνει με την αγάπη του σ’ αυτό το ιατρείο.

Ο άνθρωπος ζητά τη θεραπεία του και φωνάζει: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.

-Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός. Και αρχίζει ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων τη θεραπεία.

Μας στέλλει διάφορες θλίψεις, επιτρέπει πειρασμούς. Και όλα αυτά είναι τα φάρμακα, τα πικρά φάρμακα που θεραπεύουν τη ψυχή του ανθρώπου.

Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει ότι στον καιρό της εγχειρήσεως ή της ιατρικής επεμβάσεως δεν πονά, δεν αγωνίζεται να ξεπεράσει το πόνο και τη θλίψη· ωστόσο όμως στο τέλος της θεραπείας γίνεται ψυχικώς καλά.

Όταν ο Γέροντας μου ήταν αρχάριος στην έρημο, ήταν στην υποταγή του γέροντα Εφραίμ, ενός απλού ανθρώπου. Ήταν ένα γεροντάκι ευλογημένο. Κάποτε ένας γείτονας μοναχός, δεν γνωρίζω τί είχε συμβεί, το έθλιβε το Γεροντάκι. Ο παππούς φώναζε διότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Διαμαρτυρόταν, έβγαζε φωνές, τσίριζε… Ο Γέροντας ο δικός μου, νέο παιδί, δυνατό που μπορούσε να τα βάλει με δέκα ανθρώπους, όταν άκουγε το Γέροντά του να φωνάζει έξω και ο άλλος να σηκώνει το ανάστημά του, μέσα του άρχιζε να βράζει ο θυμός και η οργή. Μόλις είδε τον κίνδυνο ότι αν βγει έξω δεν μπορούσε να προβλέψει τί θα συνέβαινε, σαν νέος που ήταν, αμέσως τρέχει στην εκκλησία, γονατίζει κι’ αρχίζει να φωνάζει: «Παναγία βοήθησε με». Και άρχισε να κλαίει· να κλαίει, και να παρακαλεί, ώστε να επέμβει η Παναγία να βοηθήσει μη τυχόν και σ’ αυτή την κατάσταση βγει έξω. Και αφού έκλαψε πολύ, και έχυσε πολλά δάκρυα, τότε είδε το θηρίο του εγωισμού και τού θυμού να μαλακώνει και να υποχωρεί. Όταν είδε ότι ήρθε σε μια κατάσταση που μπορούσε να βγει έξω και να μιλήσει με πραότητα και ηρεμία, βγήκε και απάλλαξε, βέβαια με ήρεμο τρόπο και με ευγένεια, τον γέροντα από το γείτονα. Και αυτό μας το έλεγε σαν παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζεται ο εγωισμός στη πράξη.

Έρχεται και στον μοναχό ο πειρασμός και του ψιθυρίζει παραπλήσια πράγματα με εκείνα που ψιθύρισε στον Αδάμ. Αν ο Γέροντας τον μαλώνει ή του κόβει το θέλημα, διαμαρτύρεται μέσα ο εγωισμός και ψιθυρίζει στο μοναχό να αντιλογήσει, να φιλονικήσει, να στήσει το δικό του θέλημα· μ’ αυτό τον τρόπο δεν πρόκειται να θεραπευθεί ποτέ.

Ο μοναχός πρέπει να έχει συνεχώς την προσοχή για να αντιμετωπίζει την κάθε περίπτωση, τον κάθε πειρασμό με επιτυχία, ώστε με τη χάρη του Θεού να απαλλαγεί από τον παλαιό άνθρωπο. Στη θέση του παλαιού να μπεί ο νέος, ο κατά Χριστόν, ο άνθρωπος της απάθειας και της αναστάσεως. Ο αγώνας δεν είναι μικρός, ούτε και σε λίγο χρόνο κατορθώνεται η νίκη και ο θρίαμβος κατά του εγωισμού. Μεγάλο θηρίο. Πολυκέφαλο.

Ο Όσιος Εφραίμ λέει: «Με λιοντάρι καταπιάστηκες; Πρόσεξε μη σου συντρίψει τα οστά.»

Αυτό το θηρίο είναι ο Ε γ ω ι σ μ ό ς. Σαν λιοντάρι παραφυλάει και μας επιτίθεται. Εμείς πρέπει να έχουμε στα χέρια μας το όπλο και το μαχαίρι της αντιρρήσεως κατά των λογισμών.

Οι τύραννοι των χριστιανών στους χρόνους των διωγμών προσπαθούσαν να παρασύρουν τους Μάρτυρες στο να αρνηθούν τη Θεότητα του Χριστού. Τους υπόσχονταν πολλά· πλούτη, δόξες τιμές. Οι Μάρτυρες όμως δεν υποχωρούσαν. Θριαμβευτικά ομολογούσαν τη πίστη στο Χριστό και στο τέλος δέχονταν το στεφάνι του μαρτυρίου, και έτσι ο Χριστός δοξαζόταν.

Και τώρα οι τύραννοι των παθών μας πιέζουν. Τα πάθη μας υπόσχονται, αν υποχωρήσουμε, απόλαυση και ικανοποίηση. Δεν πρέπει ο μοναχός να υποχωρεί σε μια τέτοια βία, αλλά να αντιστέκεται με όλη την ανδρεία της ψυχής και να περιμένει μετά από μια νόμιμη πάλη το στεφάνι του μαρτυρίου.

Οι Μάρτυρες μαρτύρησαν σε λίγο χρόνο. Πολλοί μάρτυρες σε λίγα λεπτά δεχθήκανε το στεφάνι. Ο μοναχός μαρτυρεί συνέχεια, σε όλη του τη ζωή. Όχι σε ένα τύραννο άλλα σε πολλούς. Κάθε πάθος και ένας τύραννος. Γι’ αυτό όχι λιγότερο θα στεφανωθούν οι μοναχοί που θα αντισταθούν στη βία των παθών και θα ομολογήσουν την καλή ομολογία της ασκήσεως, της μη υποχωρήσεως.

Μας σπρώχνει το πάθος της αντιλογίας. Εμείς πρέπει να βάλουμε εμπόδιο, φράγμα, να ανοίξουμε όρυγμα, να πέσει το άρμα της αντιλογίας μέσα μας.

Ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής. Να μην παρουσιάζουμε κενά· διότι τα κενά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και σφηνώνει μέσα στα κενά και μας δημιουργεί κατάσταση επικίνδυνη. Η προσευχή πρέπει να είναι ακατάπαυστη. Η προσευχή είναι το όπλο μας. Και μόνο να προσεύχεται κανείς, ο διάβολος δεν τον πλησιάζει εύκολα.

Ας αγωνισθούμε εναντίον κυρίως αυτού του πάθους, διότι από εδώ ξεκινούν όλα. Και το κυρίως φάρμακο κατά του εγωισμού είναι η ταπείνωση. Ο Κύριος μας, μας είπε· «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσεται ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών». Η ταπείνωση και η πραότητα χαρίζουν μια πνευματική ανάπαυση στη ψυχή. Της χαρίζουν φως και βλέπει καθαρότερα τα πράγματα.

Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, την ταπείνωση την αποκαλεί «Θεοΰφαντον στολήν». Την ταπείνωση, λέγει, φόρεσε ο Υιός και Λόγος του Θεού και μπόρεσε και κατήλθε εκ των ουρανών, και μπόρεσε η γη να τον δεχθεί χωρίς να καταφλεχθεί.

Η ταπεινοφροσύνη στολίζει τον άνθρωπο. Ο ταπεινός άνθρωπος όπου και αν σταθεί, όπου και αν βρεθεί, σκορπάει μια κατά κάποιο τρόπο μυστηριώδη χάρη και γίνεται αγαπητός και προσφιλής. Την ταπείνωση οι δαίμονες την τρέμουν, όπως ακριβώς συνέβη και με έναν υποτακτικό.

Ένας χριστιανός είχε μια κόρη δαιμονισμένη και την πήγε σε πολλούς γιατρούς αλλά δεν βρήκε τη θεραπεία της. Αυτός ο χριστιανός είχε ένα φίλο, πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος είχε σχέση με τους μοναχούς, και λέγοντάς του το παράπονο, τον πόνο του για το κορίτσι του, του λέει εκείνος· «Το παιδί σου θα βρει θεραπεία μόνον όταν καλέσεις ένα μοναχό, υποτακτικό, και έλθει στο σπίτι σου και κάνει μια ευχούλα, θα δεις αμέσως το παιδί σου θα γίνει καλά.

-Και που θα τον βρω εγώ αυτόν τον μοναχό;

-Να! Κάτω στην αγορά κατεβαίνουν, λέει, από την έρημο νεώτεροι υποτακτικοί μοναχοί και πωλούν διάφορα εργόχειρα. Σ’ ένα τέτοιο μοναχό πες του· «Έλα στο σπίτι να σου πληρώσω τα εργόχειρα, διότι τώρα επάνω μου δεν έχω χρήματα». Και πες του να σου κάνει μια ευχή και θα δεις ότι το παιδί σου θα γίνει καλά.

Αυτός αμέσως το πρωί κατεβαίνει στην αγορά, βλέπει ένα νέο μοναχό να πουλά διάφορα, εκεί, εργόχειρα.

Του λέει: Πάτερ, πόσο τα δίνεις αυτά;

-Τόσο. Είπε ο μοναχός.

-Μπορείς να έλθεις μέχρι το σπίτι να σε πληρώσω, γιατί επάνω μου δεν έχω χρήματα;

-Έρχομαι, λέει.

Και αφού προχωρούσαν προς το σπίτι και πλησίαζαν, ο διάβολος μυρίστηκε το πράγμα, ότι ήρθε η ώρα του να πάρει το εξιτήριο του και να φύγει από τον άνθρωπο, ετοιμάστηκε και αυτός. Και μπαίνοντας ο μοναχός μέσα στο σπίτι, τον συναντά η κόρη και σηκώνει το χέρι και του δίνει ένα ράπισμα, του μονάχου. Αυτός, ο μοναχός, γύρισε και την άλλη πλευρά του προσώπου και του δίνει και απ’ εκεί ένα ράπισμα, και αμέσως η κόρη έπεσε κάτω κι’ έβγαζε αφρούς. Και στο τέλος, φεύγοντας το δαιμόνιο είπε, ότι η εντολή του Χριστού με βγάζει και με διώχνει. Και αμέσως το παιδί έγινε καλά.

Ο υποτακτικός αυτός, από την πράξη αυτή φαίνεται ότι ήταν ένας προοδευμένος, ένας πετυχημένος μοναχός ο οποίος θα είχε εξασκηθεί στην παιδία και τη θεραπεία της ψυχής του.

Στην προσευχή μας πάντοτε να παρακαλούμε και να δεόμεθα του Θεού να μας απαλλάσσει απ’ αυτό το θηρίο, τον εγωισμό, και να μας χαρίζει την αγία ταπείνωση της ψυχής .

( Απομαγνητοφωνημένη ομιλία προς Μοναχούς)

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

i. ν. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

ΗΜΕΡΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΩΡΑ

1

Πέμπτη

Ὄρθρος, Θ. Λειτ. Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν Ἀναργύρων

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

6:00 π.μ.

7:00 μ.μ.

3

Σάββατο

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ.

4

Κυριακή

ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἀνδρέου Κρήτης

6:30 π.μ.

6

Τρίτη

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ.

7

Τετάρτη

Ὄρθρος, Θ. Λειτ. Κυριακῆς Μεγαλομάρτυρος

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

6:30 π.μ.

7:00 μ.μ.

10

Σάββατο

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ.

11

Κυριακή

Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Ὄλγας βασιλίσσης

6:30 π.μ.

13

Τρίτη

ΙΕΡΟΝ ΕΥΧΕΛΑΙΟΝ

7:00 π.μ.

14

Τετάρτη

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

7:00 μ.μ.

16

Παρασκ.

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ.

17

Σάββατο

Ὄρθρος, Θ. Λειτ. Μαρίνης Μεγαλομάρτυρος

Ἑσπερινός

6:30 π.μ.

7:00 μ.μ.

18

Κυριακή

630 Θεοφ. Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου, Αἰμιλιανοῦ μαρτ., Ὀνησιφόρου

6:30 π.μ.

19

Δευτέρα

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ.

20

Τρίτη

Ὄρθρος, Θ. Λειτ., Ἠλιού τοῦ Προφήτου

6:30 π.μ.

21

Τετάρτη

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

7:00 μ.μ.

22-23

Πέμπτη πρὸς Παρασκ.

ΑΓΡΥΠΝΙΑ. Θυρσου ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ καρπασιασ

8:00 μ.μ μέχρι 12:30 π.μ

23

Παρασκ.

Ἑσπερινός

7:00 μ.μ

24

Σάββατο

Ὄρθρος, Θ. Λειτ., Χριστίνης Μεγαλομάρτυρος

Ἑσπερινός

6:30 π.μ.

7:00 μ.μ

25

Κυριακή

Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Κοίμησις Ἁγίας Ἄννης

Ἑσπερινός

6:30 π.μ.

7:00 μ.μ.

26

Δευτέρα

Ὄρθρος, Θ. Λειτ., Παρασκευῆς Ὁσιομάρτυρος

Ἑσπερινός

6:30 μ.μ.

7:00 μ.μ.

27

Τρίτη

Ὄρθρος, Θ. Λειτ., Παντελεήμονος τοῦ Ἰαματικοῦ

6:30 π.μ

28

Τετάρτη

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

7:00 μ.μ.