Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012
Ερμηνεία του ονόματος “ΙΩΑΝΝΗΣ”
Λόγος του Νικηφόρου Θεοτόκη εις την Γέννηση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου(Απόσπασμα)
«…το όνομα Ιωάννης, άνωθεν υπό του Παναγίου Πνεύματος του εδόθη από
τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, προς τον Ζαχαρία λέγοντας: «και καλέσεις το όνομα
αυτού Ιωάννην…
Αν στοχασθείς τούτο το όνομα Ιωάννης, θα το βρεις να είναι από επτά
στοιχεία συγκείμενο: Ι.Ω.Α.Ν.Ν.Η.Σ. για να πληρωθεί εκείνο που η
Προφήτιδα Άννα είπε: «ότι στείρα έτεκεν επτά», ένα για την του επτά
αριθμού τιμή, ο οποίος είναι στην θεία Γραφή ιερός και σεβάσμιος, και
άλλο ότι και τα επτά αυτά στοιχεία, το ι, το ω, το αν, το ν, το η, και
το ς, αν κάποιος τα θεωρήσει κατά βάθος, θα βρει να έχει το καθένα
ξεχωριστά κάποια μυστική και απόκρυφο έννοια…
…Τούτο το Ι, που είναι στην αρχή του ονόματος Ιωάννης, περιέχει πολλά
και ανέκφραστα πράγματα… Φαίνεται σε πολλά μέρη της θείας Γραφής, ότι ο
Θεός πρώτον δημιούργησε τις Αγγελικές Δυνάμεις, τις οποίες διαιρεί ο
Αρεοπαγίτης Διονύσιος σε τρεις Ιεραρχίες, και αυτές πάλι τις υποδιαιρεί
σε εννέα τάγματα: α΄ σε Σεραφείμ, β΄ σε Χερουβείμ, γ΄ σε Θρόνους, δ΄ σε
Κυριότητες, ε΄ σε Δυνάμεις, στ΄ σε Εξουσίες, ζ΄ σε Αρχές, η΄ σε
Αρχαγγέλους και θ΄ σε Αγγέλους. Είναι δε και το τάγμα του Εωσφόρου, που
ουρανόθεν έπεσε για την έπαρση και υπερηφάνειά του.
Ιδού ότι όλα τα Αγγελικά τάγματα, όσα εξ’ αρχής δημιούργησε ο Θεός,
είναι δέκα. Το δέκατο ξεπεσμένο τάγμα, έχει να αναπληρωθεί και να
γεμίσει από τους Μοναχούς. Γι’ αυτό και η Καλογερική λέγεται Αγγελικό
σχήμα και είναι κατά αλήθεια, διότι αν οι Άγγελοι παρθενεύουν, αλλά και η
καλογερική με παρθενία σεμνύνεται. Αν οι Άγγελοι αγρυπνούν, αλλά σε
αγρυπνίες και η καλογερική καταγίνεται. Αν οι Άγγελοι ανώτεροι τροφής
για το άϋλο, αλλά και η καλογερική με νηστείες διάγει. Αν έργο Αγγέλων
είναι η ακατάπαυστος προς τον Θεό δοξολογία, αλλά τούτο είναι ίδιο και
των Μοναχών. Αν για το κούφο της φύσεως με πτερά ζωγραφίζονται οι
Άγγελοι, αλλ’ ιδού πτερά και στους Μοναχούς. Ποια; το επανοκαλύμμαυχο.
Γι’ αυτό Αγγελικό σχήμα είναι η καλογερική, από την οποία έχει να
αναπληρωθεί το ξεπεσμένο τάγμα του Εωσφόρου. Γι’ αυτό, φθόνο κινούμενος
πολύ πολεμάει ο διάβολος την καλογερική, διότι αυτή θα καταλάβει τον
τόπο του φωτισμού και της δόξης του Εωσφόρου, την οποία είχε αυτός προ
του ξεπεσμού… Παχώμιος, Αντώνιος, Ονούφριος, Ευθύμιος, Αθανάσιος και
πάντες οι Όσιοι, από τον Τίμιο Πρόδρομο έλαβαν το παράδειγμα της
καλογερικής, σ’ αυτού τα ίχνη περπάτησαν, τούτου την ερημική ζωή
μιμήθηκαν, και σε τούτο δεν είναι κανείς που να αντειπεί, ώστε ο Τίμιος
Πρόδρομος είναι ο πρώτος και αρχηγός του Μοναχικού τάγματος, το οποίο
μαζί με την ανατολή της λαμπροτάτης αυτού και χαρμοσύνου γεννήσεως και
αυτό συνανέτειλε.
Το Ι τούτο πόσα σημαίνει κατά τον αριθμό; Δέκα. Ιδού ο δέκατος τούτος
αριθμός του Ι, που μας παρασταίνει φανερώτατα τον ανακαινισμό και την
ανόρθωση του ξεπεσμένου δεκάτου τάγματος, το οποίο ο Πρόδρομος με την
ισάγγελο ζωή του έμελλε να ανακαινίσει, και αυτά μεν περί του Ι, το
οποίο είναι μόνο σύμβολο φανερό του Τιμίου Προδρόμου.
Περί του Ω. Το δε κατόπιν Ω προεικονίζει φανερά την πρώτη του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού παρουσία, και στοχάσου για να δεις την αλήθεια.
Είπαμε ανωτέρω, πως το Ι προεικονίζει τον Τίμιο Πρόδρομο. Πρώτον λοιπόν
το Ι, κατόπιν από το Ι ακολουθεί το Ω. Τούτο το Ω, κατά τους
γραμματικούς, από πού σύγκειται; Από δύο ΟΟ. Όταν σμίξεις δύο ΟΟ, κάνεις
ένα Ω. Τούτο το Ω, και κατά την φωνή και κατά την σύνθεση, προεικονίζει
τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, διότι μέγας Θεός είναι ο Χριστός, και ότι
εκ δύο φύσεων σύγκειται ασυγχύτως Θεότητος και Ανθρωπότητος ο Χριστός,
καθώς και το Ω εκ δύο ΟΟ, αυτά τα δύο ΟΟ δεν είναι άλλο παρά δύο
σφαιροειδείς κύκλοι. Ο δε κύκλος ούτε αρχή έχει ούτε τέλος. Γι’ αυτό και
ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ούτε αρχή έχει ούτε τέλος, διότι αν τον
στοχασθείς ως Θεό, τον βρίσκεις να είναι άναρχος και ατελεύτητος κατά
την Θεότητα. Αν τον στοχασθείς ως άνθρωπο, όπου συνελήφθη ασπόρως μέσα
στην άμωμο γαστέρα της αειπαρθένου Μαρίας, άναρχος ως από μέρους κατά τι
και κατά την σάρκα, διότι αρχή της σαρκός των μετά τον Αδάμ επιλοίπων
ανθρώπων είναι η σπορά τους ανδρός. Αν τον στοχασθείς σαν να μην υπέστη
διαφθορά μέσα στον τάφο η αυτή παναγία Του σάρκα, υπάρχει και
ατελεύτητος, μη διαλυθείσα εις χούν, που είναι των ανθρωπίνων σωμάτων η
αρχή και το τέλος… Θαυμαστή λοιπόν παρομοίωση του Ω με τον Χριστό…
Περί του ΑΝ, και του ετέρου Ν. …Πρώτον λοιπόν το Ι (ο Πρόδρομος),
κατόπιν τούτου το Ω (ο Χριστός), ιδού πρώτη παρουσία του Χριστού,
κατόπιν δε από Ω (τον Χριστό) τι ακολουθεί; το ΑΝ. Τούτο το ΑΝ τι θέλει
να πει; Ανάσταση! Τίνος; του ετέρου Ν. Τι θέλει να πει τούτο το δεύτερο
Ν; Νεκρών! Προσδοκώ ανάσταση νεκρών. Ιδού και η Δευτέρα του Χριστού
παρουσία, όπου μέλλουν να αναστηθούν οι νεκροί.
Περί του Η. Κατόπιν του ΑΝ και του ετέρου Ν (που λέγεται Ανάσταση
Νεκρών), τι έπεται; το Η. Τούτο το Η πόσα σημαίνει κατά τον αριθμό:
Οκτώ! Ιδού λοιπόν όγδοος αριθμός. Τι εικονίζει αυτός ο όγδοος αριθμός;
Τον όγδοο αιώνα της μακαρίας και τρισολβίου ζωής: «προσδοκώ ανάσταση
νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».
Περί του Σ. …Τούτο το Σ, πόσα δηλώνει κατά τον αριθμό; Διακόσια! Αυτά
τα διακόσια από πού αμέσως σύγκεινται; Από δύο εκατοντάδες. Διότι δίς
εκατό, διακόσια. Ο εκατοστός αριθμός στη θεία Γραφή πως ονομάζεται;
Τέλειος, αλλ’ επειδή ο εκατοστός αριθμός τέλειος, άρα ο δις εκατοστός
υπερτέλειος. Ιδού λοιπόν ο υπερτέλειος αυτός αριθμός, που εικονίζει το
υπερτέλειο, το απέραντο και ατελεύτητο της αιωνίου και μακαρίας ζωής.
Αλλ’ ω διαυγέστατο Ι, και του εκ του δύο ΟΟ συντεθειμένου Ω,
πανέκλαμπρε Πρόδρομε, ευκταιότατε και πανευφρόσυνε του ΑΝ, του εν τω Άδη
κειμένου Ν, προσκυνητά κληρονόμε του ΗΣ, αγιώτατε επτά αριθμέ, επτάφωτε
λύχνε της Τρισηλίου Θεότητος, κρυφιώτατε μύστα και κατ’ αυτό μόνο το
επτάστοιχο Ι.Ω.Α.Ν.Ν.Η.Σ, όνομα των απορρήτων του Θεού Μυστηρίων, χάρισέ
μου παρακαλώ σε του Ν της αθλίας ψυχής μου το ΑΝ, τη απαύστω προς το Ω
και ακοιμήτω πρεσβεία σου, και αξίωσον του ΗΣ πάντας ημάς τους ευλαβώς
την σην πανένδοξο εορτάζοντας γέννηση”.
ΠΗΓΗ.ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘ.ΛΑΓΓΗ.ΤΟΜΟΣ ΣΤ.(ΙΟΥΝΙΟΣ)
Σάββατο 23 Ιουνίου 2012
Πρόγραμμα ἀκολουθιών. Ἰούλιος 2012.
ΙΕΡΟΣ
ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΗΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
ΙΟΥΛΙΟΣ
2012
ΗΜ.
|
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
|
ΩΡΑ
|
||
1
|
Κυρ.
|
Δ΄ Μτθ., Κοσμᾶ κ΄Δαμ. Ἀναργ.,
Κων/νου ἐν Ὀρμηδεία
Ἑσπερινός. ΑΓΙΑΣΜΟΣ
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
2
|
Δευτ.
|
ΙΕΡΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ
Κατάθ. Τιμίας Ἐσθῆτος Θεοτόκου, Ἰωάννου Μαξίμοβιτς.
Ἑσπερινός.
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
3
|
Τρίτη
|
Εὔρεσις
λειψάνων Ἁγ. Ραφαήλ. Θεία
Λειτουργία.
Ἑσπερινός ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
|
6:30 π.μ.
6:30 μ.μ.
|
|
4
|
Τετ.
|
Ἀνδρέου
Κρήτης. Θεία
Λειτουργία
Ἑσπερινός.
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
5
|
Πέμ
|
Ἀθανασίου
τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ. Θεία
Λειτουργία
|
6:30 π.μ.
|
|
6
|
Παρ.
|
Σισώη τοῦ
Μεγάλου, Λουκίας παρθένου Θεία
Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
7
|
Σάββ.
|
Κυριακῆς Μεγαλομάρτυρος. Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
8
|
Κυρ.
|
Ε΄ Ματθαίου, Προκοπίου
Μεγαλομάρτυρος
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ
4:30 μ.μ.
|
|
9
|
Δευτ.
|
Παγκρατίου Ἱερομ., Θεία Λειτουργία
Ἑσπερινός, Μνημόσυνο Ἐθνομαρτύρων.
Ἐκδήλωση μνήμης 9ης Ἰουλίου. Προβολή
ταινίας.
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
8:00 μ.μ.
|
|
10
|
Τρίτη
|
Ἀθανασίου τοῦ ἐν Πεντασχοίνῳ Θεία Λειτουργία
Ἑσπερινός,
ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
|
6:30 π.μ.
6:30 μ.μ.
|
|
11
|
Τετ.
|
Εὐφημίας
Μεγαλομάρτυρος, Ὄλγας Ἰσαποστόλου
Ἑσπερινός,
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
12
|
Πεμ.
|
Βερονίκης
Αἰμορροούσης Θεία
Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ. 4:30μ.μ
|
|
13
|
Παρ.
|
Σύναξις
Ἀρχ. Γαβριήλ, ὁσ. Ἡλιοφώτων Θεία
Λειτουργία
|
6:30 π.μ.
|
|
13προς14
|
Παρ. προς Σαββ.
|
ΑΓΡΥΠΝΙΑ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
|
9:00 μ.μ. – 1:00 π.μ.
|
|
14
|
Σαββ.
|
Ἑσπερινός
|
7:00 μ.μ
|
|
15
|
Κυρ.
|
Στ΄ Ματθ., Πατέρων Δ΄ Οἰκ. Συν.,Κηρύκου
κ΄ Ἰουλίττης
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
16
|
Δευτ.
|
Ἀθηνογένους Πηδαχθόης. Θ. Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
17
|
Τρίτη
|
Μαρίνης Μεγαλομάρτυρος. Ὄρθρος, Θ. Λειτουργία
Ἑσπερινός, ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
|
6:30 π.μ.
6:30 μ.μ.
|
|
18
|
Τετ.
|
Αἰμιλιανοῦ μάρτυρος. Θεία
Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
19
|
Πέμ.
|
Μακρίνης ὁσ., Ἀνακομ. λειψάνων
Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
Ἑσπερινός.
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
20
|
Παρ.
|
Προφήτου Ἠλιού
Ἑσπερινός ΙΕΡΟΝ
ΕΥΧΕΛΑΙΟΝ
|
6:30 π.μ.
6:30 μ.μ.
|
|
21
|
Σάββ.
|
Συμεών τοῦ διὰ Χριστὸν Σαλοῦ, Θεία Λειτουργία
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
22
|
Κυρ.
|
Ζ΄ Ματθ. Μαρίας Μαγδαληνῆς,
Μαρκέλλης μάρτ.,
|
6:30 π.μ.
|
|
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
22 -27
Ἰουλίου
|
||||
27
|
Παρ.
|
Ἑσπερινός
|
7:00 μ.μ.
|
|
28
|
Σαββ.
|
Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου. Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία,
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
7:00 μ.μ.
|
|
29
|
Κυρ.
|
Καλλινίκου κ΄ Θεοδότης τῶν
Μαρτύρων
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
30
|
Δευτ.
|
Σίλα, Σιλουανοῦ, Κρήσκεντος, Ἐπαινετοῦ, Ἀνδρονίκου
ἀπ.
Ἑσπερινός
|
6:30 π.μ.
4:30 μ.μ.
|
|
31
|
Τρίτη
|
Εὐδοκίμου δικαίου, Ἰωσήφ
Ἀριμαθαίας, Θεία Λειτουργία
Ἑσπερινός, ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ
ΘΕΟΤΟΚΟΝ
|
6:30 π.μ.
6:30 μ.μ.
|
|
|
|
|
|
|
Μὲ
τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Κυρίας τῆς Μακεδονιτίσσης, θὰ τελεσθεῖ
στὸν ἱερό μας ναὸ σαρανταλείτουγο, ἀπὸ
τὶς 2 Ιουλίου μέχρι τὶς 15 Αυγούστου, ἐνῷ θὰ μεσολαβήσει τὸ προσκύνημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς
μας κοινότητας στοὺς Ἁγίους Τόπους. Γιὰ τὴν μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια ἀπὸ τὸ
σαρανταλείτουργο δὲν χρειάζεται νὰ μιλήσουμε. Ὅλοι μας ἔχουμε πιὰ πείρα γιὰ τὴ
δύναμή του. Είναι ὅμως μεγάλη εὐλογία ποὺ αὐτὸ τὸ καλοκαίρι τὸ σαρανταλείτουργο
θὰ συνδυασθεῖ μὲ τὸ προσκύνημα στὸν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ὄχι μόνο θὰ
προσφέρουμε τὴν εὐχαριστιακὴ θυσία «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς», μνημονεύοντες «τῶν
ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων» ἀδελφῶν μας, ὄχι μόνο θὰ προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς γιὰ
τὴν εἰρήνη καὶ τὴν σκέπη τῆς πατρίδας μας τοὺς κρίσιμους αὐτοὺς καιροὺς ἀλλὰ καὶ
θὰ ἔχουμε τὴν εὐκαιρία ἀφ’ ἑνὸς νὰ προετοιμαστοῦμε, ὥστε νὰ εἶναι ἄξιο τὸ
προσκύνημά μας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ ἀφομοιώσουμε τὴ μεγάλη χάρη ποὺ ἐλπίζουμε νὰ
λάβουμε στοὺς Ἁγίους Τόπους. Εἶναι δὲ ἡ χάρη ἑνὸς τέτοιου προσκυνήματος ἱκανὴ νὰ
μεταμορφώσει ὁλόκληρη τὴ ζωή μας γεμίζοντάς την μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὸ ἀναστάσιμο
φῶς ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο, τὴν «πηγὴ τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως».
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
Είμαι ο πατέρας του κλέφτη…! Μία αληθινή διδακτική ιστορία έμπονης προσευχής από την Κορέα.
ένα γεγονός, που συγκλόνισε το ιεραποστολικό
κλιμάκιο στην Κορέα, με την ελπίδα να βρει μιμητές και στην Ορθόδοξη
Ελλάδα… Πρόκειται για την πνευματική αντιμετώπιση, από Κορεάτες γονείς,
ενός σοβαρού παιδαγωγικού προβλήματος.
Παρεκκλήσιο Αγίου Μαξίμου του Γραικού στην Κορέα.
… Ο οκτάχρονος γιός της οικογένειας είναι πολύ ζωηρός. Και στο
παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα και ανησυχίες στους γονείς του. Αλλά
η τελευταία πράξη του τους άφησε άναυδους.
Συνήθως, όταν ο Β. επιστρέφει από το σχολείο, η μητέρα του ελέγχει
την σχολική του σάκα και συζητάει μαζί του πώς πέρασε στο σχολείο, τι
μάθημα έκανε, τι βαθμό πήρε στην ορθογραφία κ.λ.π. Μια μέρα στην σάκα η
μητέρα βρήκε χρήματα. Μετά από αλλεπάληλες ερωτήσεις τελικώς ο Β.
ομολόγησε ότι τα έκλεψε. Η μητέρα κράτησε την ψυχραιμία της και
προσπάθησε να εξακριβώσει τον τρόπο και τον λόγο της κλοπής.
Πάνω στην ώρα έφθασε και ο πατέρας από την εργασία του στο σπίτι. Η
μητέρα επιμένει στον μικρό να του ομολογήσει την πράξη του. Εκείνος για
ώρα μένει αμίλητος με κατεβασμένο το κεφάλι. Στο τέλος η μητέρα
αποκαλύπτει την κακή πράξη του. Ο πατέρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, του λέει
ήρεμα να φορέσει το μπουφάν του και να τον ακολουθήσει. Βγαίνουν από το
σπίτι και βαδίζουν αμίλητοι στον δρόμο. Φθάνουν στο κτίριο της
Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας. Μπαίνουν στο μικρό παρεκκλήσι του αγίου
Μαξίμου του Γραικού. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ναού και χωρίς
την παρουσία τρίτων, ο πατέρας αρχίζει να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες
μπροστά στην εικόνα του Χριστού λέγοντας μεγαλοφώνως:
-Κύριε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Αφού έκανε αμέτρητες μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Χριστού, συνεχίζει το ίδιο και στην εικόνα της Παναγίας:
Παναγία μου, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Το ίδιο κάνει και στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου:
-Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Συνεχίζει στην εικόνα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού:
-Άγιε Μάξιμε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Μετά το τέμπλο προχωράει στις υπόλοιπες εικόνες που βρίσκονται κατά
μήκος του Ναού κάνοντας συνεχώς μετάνοιες και επαναλαμβάνοντας την ίδια
προσευχή:
-Άγιοι Κύριλλε και Μεθόδιε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχωρέστε με.
-Άγιε Ιωάννη της Κροστάνδης, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
-Άγιε Σεραφείμ του Σάρωφ, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με…
Η προσευχή του πονεμένου πατέρα κράτησε περί τη μια ώρα. Ο Β.
αμίλητος στέκεται όλη αυτή την ώρα δίπλα του παρακολουθώντας με αγωνία
τα δρώμενα.
Αφού τελείωσε ο πατέρας την προσευχή του με τις μετάνοιες μπροστά σε
όλες τις εικόνες του Ναού, τότε έσκυψε στον γιο του και του είπε:
Αγόρι μου, κατάλαβες ότι έκανες μια πολύ κακή πράξη, με την οποία στενοχώρησες τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας;
Ο μικρός με κατεβασμένο το κεφάλι απάντησε μονολεκτικά «ναι». Τότε ο
πατέρας τον έπιασε τρυφερά από το χέρι και επέστρεψαν στο σπίτι τους.
Ήταν η ώρα του δείπνου. Ο μεγαλύτερος δεκάχρνος γιος είπε την
προσευχή της τρπέζης. «Φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται…». Και μετά ο
πατέρας συμπλήρωσε:
-Κύριε, είμαστε η οικογένεια του κλέφτη. Σε παρακαλούμε συγχώρεσέ μας…
Κατά την ώρα του δείπνου δεν ανέφεραν τίποτε για το επίμαχο θέμα. Οι
γονείς συζήτησαν ευχάριστα θέματα και εκδήλωσαν την αγάπη τους και προς
τα δυο παιδιά τους κάνοντας πως έχουν ξεχάσει το δυσάρεστο γεγονός.
Την άλλη μέρα ο πατέρας ήρθε στον Επίσκοπο για να του πει με πόνο
ψυχής τα καθέκαστα και του ζήτησε τη συμβουλή του για το τι δέον
γενέσθαι περαιτέρω.
Ο Επίσκοπος συγκλονισμένος από την αντιμετώπιση του προβλήματος από
τον πατέρα δεν του είπε τίποτε. Τον παρεκάλεσε μόνον να περιμένει μέχρι
την επόμενη μέρα. Να προσευχηθούν πρώτα ζητώντας τον φωτισμό του Θεού
για να δουν τι πρέπει να κάνουν ώστε να μη πληγωθεί το παιδί από κάποια
άστοχη ενέργεια.
Την άλλη μέρα οι γονείς με τον Επίσκοπο συζήτησαν αρκετή ώρα.
Συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα. Η
καλύτερη παιδαγωγική τιμωρία του παιδιού τους ήταν η έμπονη προσευχή του
πατέρα. Ο πατέρας μαζί με τον γιο του να επιστρέψουν τα χρήματα από το
μέρος που εκείνος τα πήρε. Και η μητέρα να συνεχίσει διακριτικά να
παρακολουθεί το παιδί. Εάν, ο μη γένοιτο, επαναληφθεί παρόμοια πράξη
τότε θα πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση, τυχόν,
εμφωλεύουσας ροπής προς την κλοπή. Διαφορετικά θα αποδειχθεί πως
επρόκειτο για ένα απλό περιστατικό, όχι και τόσο σπάνιο στην παιδική
ηλικία.
Η συγκλονιστική προσευχή του άγιου αυτού Κορεάτη πατέρα θυμίζει αποφθέγματα Γεροντικού:
«Είπε Γέρων: Αμάρτησε ο αδελφός σου; Εσύ αμάρτησες».
Και η θυσιαστική πράξη του έχειτο παράλληλό της στην νηστεία που
επέβαλε ο Άγιος Νεκτάριος στον εαυτό του, προκειμένου να λύσει την
φιλονικία των δυο μαθητών της Ριζαρείου Σχολής.
Το όλο γεγονός και η αντιμετώπισή του από τους γονείς του μικρού
παιδιού είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα ότι ο Ορθόδοξος τρόπος ζωής
ριζώνει «καθ’ ημέραν τη εκκλησία» (Πρ. 2:47) τη παροικούση εν Κορέα.
«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος» (Ψαλμ. 112:2)!
Αθανασία Δ. Κοντογιαννακοπούλου.
Πηγή: περιοδικό Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής : ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (σελ.484-486)
Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012
Η Ευχή του Χερουβικού
Ευχή ην ποιεί ο Ιερεύς καθ’ εαυτόν του Χερουβικού αδομένου.
(Ευχή που κάνει ο ιερέας μόνος του για τον εαυτό του, όταν ψάλλεται το Χερουβικό.)
Όταν αρχίσει να ψάλλεται ο Χερουβικός Ύμνος, αρχίζει κι ο
λειτουργός ιερέας, μπροστά στην αγία Τράπεζα, να διαβάζει «καθ’ εαυτόν»
και «υπέρ εαυτού» την ευχή, όπως λέγεται, του Χερουβικοί Ύμνου. Είναι
μια προσωπική και εξομολογητική ευχή του ιερέα, από τις πιο δυνατές και
θεόπνευστες ευχές της θείας Λειτουργίας. Στις δύο ευχές των πιστών πιο
πρώτα πάλι ο λειτουργός ιερέας παρακάλεσε για τον εαυτό του, μα τώρα πιο
πολύ αισθάνεται την ανάγκη να εξομολογηθεί και να μιλήσει «ενώπιος
ενωπίω» προς τον Ιησού Χριστό, τον αιώνιο και μέγα Αρχιερέα της
Εκκλησίας. Είναι από τις λίγες ευχές της θείας Λειτουργίας, που λέγονται
προς τον Ιησού Χριστό, και είναι η μόνη απ’ όλες τις ευχές που πρέπει
να λέγεται μυστικά, όσο που να ακούνε μόνο οι συλλειτουργοί ιερείς. Θα
εξηγήσουμε και θα αναλύσουμε όσο μπορέσουμε την ευχή, που καθώς όλες οι
ευχές χωρίζεται σε δυο μέρη, έτσι όπως την χωρίζομε κι εμείς στη
σημερινή ομιλία.
*
Ο λειτουργός αρχίζει με μια συντριπτική ομολογία, με την οποία
κάθε ιερέας τοποθετείται ενώπιον του Θεού. Το να υπηρετεί κανένας το
Θεό και να τελεί τη θεία Λειτουργία είναι μεγάλο και φοβερό όχι μόνο σε
κάθε άνθρωπο, αλλά και σ’ αυτές τις επουράνιες δυνάμεις. «Ουδείς άξιος
των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή
προσεγγίζειν ή λειτουργείν σοι, Βασιλεύ της δόξης· το γαρ διακονείν σοι
μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν». Κανένας, από
εκείνους που είναι δεμένοι με τις σαρκικές επιθυμίες και ηδονές, δεν
είναι άξιος να έρχεται και να πλησιάζει και να σε λειτουργεί, ένδοξε
Βασιλέα. Γιατί να σε υπηρετεί κανένας είναι μεγάλο και φοβερό και σ’
αυτές τις επουράνιες δυνάμεις. Κανένας ιερέας ποτέ δεν πλησιάζει στην
αγία Τράπεζα, για να κάνει τη θεία Λειτουργία, πιστεύοντας στην αγιότητά
του. Αν γελαστεί και το πιστέψει πως είναι άγιος, δεν πρέπει να
λειτουργεί. Αλλά εδώ δεν κάνει να λέμε πολλά, γιατί όσο περισσότερα
λέμε, τόσο χειρότερα για μας. Εδώ κάνουμε το σταυρό μας, σιωπούμε και
ζητούμε το έλεος του Θεού.
Γιατί ο Θεός, γνωρίζοντας την αξία του ανθρώπου, κι όταν ο
άνθρωπος πέφτει και αμαρτάνει, και άνθρωπος έγινε καί αρχιερέας υπήρξε
και το θείο μυστήριο της Ευχαριστίας σύστησε, και αντί για Αγγέλους εδώ
στη γη ανθρώπους έβαλε για να τον υπηρετούν. «Αλλ’ όμως διά την άφατον
και αμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν ατρέπτως και αναλλοιώτως γέγονας άνθρωπος
και αρχιερεύς ημών εχρημάτισας και της λειτουργικής ταύτης και
αναιμάκτου θυσίας την ιερουργίαν παρέδωκας ημίν, ως Δεσπότης των
απάντων». Αλλ’ όμως για την ανέκφραστη και αμέτρητη φιλανθρωπία σου,
χωρίς να πάψεις να είσαι Θεός και χωρίς να αλλάξεις, έγινες άνθρωπος και
υπήρξες αρχιερέας μας και μας ἄφησες αυτήν εδώ τη λειτουργία και την
ιερουργία της αναίμακτης θυσίας, σαν Δεσπότης που είσαι των όλων. Μέσα
σε ό,τι κάνει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, αν τίποτε άλλο δεν
μπορούμε να εξηγήσουμε, όμως ένα καταλαβαίνουμε, την αξία του ανθρώπου,
για την οποία η αγάπη του Θεού κάνει τα πάντα.
Ο Θεός είναι πραγματικά ο Δεσπότης και κυρίαρχος όλων όσα
υπάρχουν στον ουρανό και στη γη. Όχι σαν δυνάστης, αλλά η δύναμη που
κρατάει τα πάντα· η πρόνοια που συντηρεί και κυβερνάει τον κόσμο, ο
Βασιλέας του λαού του, που είναι η Εκκλησία, ο μόνος άγιος και μακάριος,
που χαίρει και βρίσκει ανάπαυση, Όταν οι άνθρωποι επιτελούν αγιοσύνη
μέσα στο σωτήριο φόβο του. «Συ γαρ μόνος, Κύριε ο Θεός ημών, δεσπόζεις
των επουρανίων και των επιγείων, ο επί θρόνου χερουβικού εποχούμενος, ο
των Σεραφείμ Κύριος και βασιλεύς του Ισραήλ, ο μόνος άγιος και εν αγίοις
αναπαυόμενος». Γιατί εσύ μόνος, Κύριε και Θεέ μας, εξουσιάζεις τα
επουράνια και τα επίγεια, εσύ που έχεις το θρόνο σου επάνω στα
Χερουβείμ, που είσαι ο Κύριος των Σεραφείμ κι ο Βασιλέας του Ισραήλ, ο
μόνος άγιος, που βρίσκεις ανάπαυση μέσα στους αγίους, Τα Χερουβείμ και
τα Σεραφείμ και ο Ισραήλ και οι άγιοι ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται ο
Θεός, είναι η ουράνια και η επίγεια Εκκλησία στη λειτουργική της τώρα
σύναξη.
*
Στο σημείο αυτό, να πούμε έτσι, γίνεται η μετάβαση από το πρώτο
στο δεύτερο μέρος της ευχής. «Σε τοίνυν δυσωπώ τον μόνον αγαθόν και
ευήκοον επίβλεψον επ’ εμέ τον αμαρτωλόν και αχρείον δούλον σου, και
καθάρισόν μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδήσεως πονηράς· και
ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου σου Πνεύματος, ενδεδυμένον την της
ιερατείας χάριν, παραστήναι τη αγία σου ταύτη τραπέζη και ιερουργήσαι
το άγιον και άχραντον σώμα σου και το τίμιον αίμα». Εσένα λοιπόν θερμά
παρακαλώ, που εσύ μόνο είσαι όλο καλωσύνη και πρόθυμος να ακούσεις· ρίξε
τη ματιά σου επάνω σε μένα τον αμαρτωλό και τιποτένιο δούλο σου, και
καθάρισε την ψυχή και την καρδιά μου από κάθε πονηρία μέσα μου, και κάνε
με ικανό, ντυμένο με τη χάρη της ιερωσύνης, να σταθώ μπροστά σε τούτη
την αγία σου Τράπεζα και να ιερουργήσω το άγιο και άχραντο σώμα σου και
το τίμιο αίμα.
Αυτά τα λόγια είναι μόνο για τον ιερέα και μόνο ο ιερέας τα ζει
και τα καταλαβαίνει. Αυτός, που με τη χάρη του Θεού και με την εντολή
του λαού πλησιάζει, τώρα ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στην αγία Τράπεζα.
«Σοι γαρ προσέρχομαι κλίνας τον εμαυτόν αυχένα και δέομαι σου μη
αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, μηδέ αποδοκιμάσεις με εκ παίδων
σου, αλλ’ αξίωσον προσενεχθήναί σοι υπ’ εμού του αμαρτωλού και αναξίου
δούλου σου τα δώρα ταύτα». Γιατί σε σένα έρχομαι, σκύβω την κεφαλή μου
και σε παρακαλώ· μη μου γυρίσεις το πρόσωπό σου και μη με ξεχωρίσεις από
τα παιδιά σου, αλλά αξίωσέ με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου να σου
προσφέρω αυτά τα δώρα. Κάπου στα προηγούμενα είπαμε για τα λειτουργικά
βιβλία, που κάποιοι κρατάνε στα χέρια τους, όταν γίνεται η θεία
Λειτουργία. Άραγε τί διαβάζουν τώρα και τί σκέφτονται, όταν ο ιερέας
«καθ’ εαυτόν» και «υπέρ εαυτόν» κάνει μπροστά στο Θεό αυτή την
εξομολόγηση;
Τα τελευταία λόγια, με τα οποία κλείνει η ευχή, είναι η
εκφώνηση, που κι αύτη λέγεται μυστικά· «Συ γαρ ει ο προσφέρων και
προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος, Χριστέ ο Θεός ημών,
και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω
και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνευματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των
αιώνων. Αμήν». Γιατί εσύ είσαι εκείνος που προσφέρεις και προσφέρεσαι,
εκείνος που δέχεσαι τα δώρα και ο ίδιος που μοιράζεσαι Χριστέ Θεέ μας,
κι εμείς εσένα δοξάζομε μαζί με τον άναρχο Πατέρα σου και το πανάγιο και
αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες
Αμήν. Στην εκφώνηση αυτή κλείνεται όλη η θεολογία για την ιερωσύνη του
Ιησού Χριστού, που είναι η ιερωσύνη της Εκκλησίας. Ο Ιησούς Χριστός στη
θεία Λειτουργία είναι και ο ιερέας που λειτουργεί και ο αμνός που
προσφέρεται· και εκείνος που δέχεται τα δώρα και εκείνος που διανέμεται
στο λαό.
*
Η ευχή του Χερουβικού Ύμνου είναι μια από τις τέσσερις ευχές
της θείας Λειτουργίας, που αναφέρονται στον Ιησού Χριστό. Η μία είναι η
ευχή πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου, οι άλλες δύο είναι προς το
τέλος της θείας Λειτουργίας. Όπως είπαμε, είναι προπαρασκευαστική ευχή
του ιερέα, μια ταπεινή δηλαδή εξομολόγηση του λειτουργού, που πολλές
φορές κι όταν δεν θα ήθελε, πρέπει να λειτουργήσει, γιατί πρέπει να
κοινωνήσουν οι πιστοί. Εδώ δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την αγωνία του
ανθρώπου ενώπιον του χρέους του παρά μόνο αν είναι ιερέας. Θα
ξαναθυμηθούμε εδώ τα λόγια της πρώτης ευχής των πιστών, ότι δηλαδή οι
ιερείς λειτουργούμε «υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού
αγνοημάτων». Αυτό θα πει πως ο ιερέας κρίνεται κι ο λαός σώζεται. Μα
αυτή είναι η πίστη ενός καλού και ταπεινού ιερέα, πως θα σωθεί κι αυτός
μαζί μ’ εκείνους, για τη σωτηρία των οποίων, μαζί με τους οποίους και με
την εντολή τους λειτουργεί. Και κάθε φορά που στέκεται μπροστά στην
αγία Τράπεζα κι ετοιμάζεται για να προσφέρει τα τίμια δώρα με αληθινή
ταπείνωση και συντριβή εξομολογείται «καθ’ εαυτόν» και «υπέρ εαυτόν»·
«επίβλεψον επ’ εμέ τον αμαρτωλόν και αχρείον δούλον σου και καθάρισόν
μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδήσεως πονηράς». Αμήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)