Ὑψώνουμε σήμερα τὸν Σταυρό του Κυρίου, τὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιό, τὸν Πανσεβάσμιο. Ἡ Ὓψωσή του στο κέντρο τοῦ Ναοῦ, ἐν μέσω τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι παγκόσμιος καὶ ἁγιάζει τετραμερῶς τὰ σύμπαντα, τὴν Ἀνατολὴ καὶ τὴ Δύση, τὸ Βορρά καὶ τὸ Νότο, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ἐπουράνια. Ὁ Ναός εἶναι ὁ κόσμος ὅλος, ἡ κτίση ὁλόκληρη. Ὅ,τι συντελεῖται ἐδῶ δὲν ἀφορᾶ μόνο ἐμᾶς ἀλλὰ ἀποκτᾶ διαστάσεις παγκόσμιες. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀνοίγει ἄλλους ὀρίζοντες. Εἶναι τετραμερής. Ἀγκαλιάζει τὰ πέρατα. Μὲ τὴν τεράστια ἀγκάλη τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ, ὅπως φαίνεται στὶς βυζαντινές μας εἰκόνες ποὺ εἰκονίζουν τὴ σταύρωση.
Ὓψώνοντάς τον κι ἐμεῖς προσευχόμαστε γιὰ τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα, ἀγκαλιάζουμε καρδιακά, λέγοντας ἐκατοντάκις τὸ «Κύριε, ἐλέησον», ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς καὶ τὰ μύρια πρόσωπα, τὰ γνωστὰ καὶ τὰ ἀγνωστα, τοὺς συνανθρώπους κατοίκους της, τοὺς ζῶντες καὶ τοὺς κεκοιμημένους, τοὺς πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς καὶ τοὺς μετὰ ἀπὸ μας, «παγγενη τὸν Ἀδάμ», ὅλα τὰ πρόσωπα τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Ὁ Σταυρὸς ὑψούμενος διευρύνει τῆς καρδιᾶς μας τὰ ὅρια. Ὁ προσκυνητὴς τοῦ Σταυροῦ μαθητεύει νὰ μὴν εἶναι στενόκαρδος. Ἀνοίγεται. Ξεκινᾶ ἀπ’ τὸν πλησίον, τὸν διπλανό, καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὸν χωρέσει μέσα στὴν καρδιά του, ὅπως εἶναι, μαζὶ μὲ τὶς ἐνοχλητικὲς ἀδυναμίες του. Δηλαδή νὰ τὸν συν-χωρέσει.
Μέθοδος τῆς διεύρυνσης τῆς καρδίας μας ἡ σταυρικὴ προσευχή ὑπὲρ τῶν ἄλλων, καὶ προπάντων τῶν ἐχθρῶν, ὅσων μᾶς ἔβλαψαν, μᾶς ἔθλιψαν ἢ μᾶς ἐλύπησαν. Μὲ τὴ σταυρικὴ προσευχὴ ἀναλαμβάνουμε ἐν χαρᾷ τὴν εὐθύνη γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα καὶ ἀναφωνούμε ἕνα παγκόσμιο «Κύριε ἐλέσον». Μὲ τὴν σταυρικὴ προσευχὴ λέμε ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ ἄλλοι δὲν μποροῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ ποῦν, ζητοῦμε νὰ σηκώσουμε, ὅσο μποροῦμε, τὸ βάρος μιᾶς παγκόσμιας ἐνοχῆς ποὺ βασανίζει τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴν σταυρικὴ προσευχὴ νοιώθεις καὶ ὁμολογεῖς ὅτι «Ὅλοι εἴμαστε ἔνοχοι γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα καὶ περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐγὼ» -κατά πως ἔλεγε ὁ μακάριος ἐκεῖνος Μάρκελος, τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ ὁ αὐτάδελφος- καὶ ζητεὶς συγχώρεση ἐκτενῶς.
Ἡ προσευχὴ αὐτὴ εἶναι σταυρική, γιατὶ μέσα ἀπὸ τὴν ὀδύνη της φέρνει τὴν ἀληθινὴ χαρά, ὅπως ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση. Εἶναι ἐπίσης σταυρική, γιατὶ κρύβει μέσα της τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔπαθε ὑπὲρ ἡμῶν "αὐτὸς ὤν ἀναμάρτητος" καὶ ἔτσι ἐπάτησε θανάτῳ τὸν θάνατον.
Ἡ προσευχὴ αὐτὴ εἶναι σταυρική, γιατὶ μᾶς χαρίζει «τὸ εὖρος καὶ τὸ μῆκος τοῦ σταυροῦ ποὺ εἶναι ὄντως οὐρανοῦ ἰσοστάσιον». ἈΜΗΝ.
π. Ἠ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου