Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία. Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες. Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
"Θνητοί συνάνθρωποι, να γνωρίζετε πως η ελπίδα μας είναι μεγάλη. Να αποκτήσετε μεγάλη εκτίμηση για τον εαυτό σας, θεωρώντας τα αγαθά που μας περιμένουν και που είναι ακόμη κρυμμένα. Η δημιουργία μας δεν είναι καρπός μιας απλής συγκυρίας... Είναι μεγάλη και ακατάληπτη η οικονομία της σωτηρίας που επιτελείται για χάρη μας, γεμάτη σπουδαία γεγονότα από την πρώτη της ημέρα μέχρι σήμερα".
Μα είναι μοναδικοί αυτοί οι στίχοι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είχα ξαναδιαβάσει ποίηση του Τασου Λειβαδίτη . Είναι πραγματικά υπέροχοι !
Την ευχή σας πάτερ Ηλία .
Μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα να έχετε.
Ο Θεός να ευλογα το έργο σας .
Εύχεσθε και για μας,
Αργυρούλα
Κι εγώ τώρα την ανακάλυψα και είμαι ενθουσιασμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Παναγιά μαζί μας!
--
Προσμονάριος
"Το δίχως άλλο, όλοι θα αναστηθούμε".
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται
την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Ευχαριστούμε πολύ, Βασιλική! Πολύ όμορφο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφή