Αποφθέγματα

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ



Τα παιδιά που χάθηκαν

από: http://www.stixoi.info

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Τα πιο ωραία παραμύθια
απ' όσα μου 'χεις διηγηθεί
αχ είν' εκείνα που μιλούσαν
για τα παιδιά που 'χουν χαθεί
αχ είν' εκείνα που μιλούσαν
για τα παιδιά που 'χουν χαθεί.

Για τα παιδιά που χάθηκαν
στο στοιχειωμένο δάσος
στις λίμνες στο βορρά
για τα παιδιά που χάθηκαν
στου δράκου το πηγάδι
στης στρίγκλας τη σπηλιά.

Σε συμμορίες με ζητιάνους
σε αχυρώνες και σ' αυλές
και σε καράβια του πελάγους
με λαθρεμπόρους πειρατές
και σε καράβια του πελάγους
με λαθρεμπόρους πειρατές.

Για τα παιδιά που τα 'συραν
στης Αφρικής τις αγορές
εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά
στη Σμύρνη και στη Βενετιά
τα πιάσαν οι φρουρές.

Ψωμί ζητήσαν του φουρνάρη
λίγο νερό του καφετζή
τα διώχνει ο πρώτος μ' ένα φτυάρι
κι ο άλλος λύνει το σκυλί
τα διώχνει ο πρώτος μ' ένα φτυάρι
κι ο άλλος λύνει το σκυλί.

Στις λυπημένες πολιτείες
πέφτει μια κίτρινη βροχή
στο σώμα μου έχω ανατριχίλες
και το 'να δόντι μου πονεί
στο σώμα μου έχω ανατριχίλες
και το 'να δόντι μου πονεί.

Το γράμμα σου δέκα σελίδες
πάλι η ίδια συμβουλή
μου λες στο σπίτι να γυρίσω
μου λες ν' αλλάξω πια ζωή
μου λες στο σπίτι να γυρίσω
μου λες ν' αλλάξω πια ζωή.

Ομίχλη πέφτει στις σκεπές
φεύγουν οι φάτσες σαν σκιές
και τρέμει το κερί
φωτιές ανάβουν στις ακτές
μέσα στ' αυτιά μου ακούω στριγκλιές
και τρέμω σαν πουλί.

1 σχόλιο:

  1. Είναι ζωή αυτή που ζούμε; Να συνεχίζουμε κανονικά ενώ υπάρχει τόση απουσία Θείας Χαράς γύρω- τόσος πόνος; Και ειναι ωραία η ζωή όταν έχω Ελπίδα και Πίστη ότι η Αγάπη του Θεού είναι παρούσα και στις χειρότερες φαινομενικά στιγμές, γι'αυτό οι χειρότερες στιγμές ίσως δεν είναι αυτές των παιδιών που χάθηκαν.
    Χειρότερες είναι οι στιγμές της εσωστρέφειας, της εαυτο"χαράς" και της εαυτοεπάρκειας και της εαυτολύπης. Είμαι χαρούμενος γιατί εσείς παιδιά που χαθήκατε μου θυμίζετε ότι καταστράφηκατε ώμά, μα γω σαπίζω ασυνειδητοποίητα, οικτρά και με αυτοικανοποίηση και αν τυχόν είναι κακή τύχη η δική μου, φέρει τη σφραγίδα της μη αίσθησης του Θεού στις μικροδοκιμασίες μου.Συγχωρέστε με όλοι αδελφοί και συνάνθρωποι. Δόξα σοι ο Θεός! Ο Θεός να σας αναπαύσει, όλα τα παιδιά που χάθηκατε, να βρεθείτε μπροστά στην Αγάπη Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή