ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ἀποφθέγματα

τοῦ Ὁσ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (21Ἰανουαρίου)

· Ὅταν σοῦ συμβεῖ νὰ σὲ βρίσει κανεὶς ἢ νὰ σὲ ταπεινώσει, τότε πρόσεχε μήπως οἱ λογισμοὶ τοῦ θυμοῦ, ἀφοῦ σὲ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς ἀγάπης, σὲ μεταφέρουν στὴ χώρα τοῦ μίσους.

· Ὅπως μὲ τὸ νὰ θυμᾶσαι ἁπλῶς τὴ φωτιά, δὲν ζεσταίνεται τὸ σῶμα σου (ἂν δὲν εἶσαι πραγματικὰ κοντά της), ἔτσι καὶ ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ δώσει στὴ ψυχὴ τὸν φωτισμὸ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

· Ὅπως τὸ ἡλιακὸ φῶς εὐχαριστεῖ καὶ προσελκύει τὸ μάτι ποὺ δὲν είναι ἄρρωστο, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ γνῶση τοῦ Θεοῦ, σὰν ἄλλος ἥλιος, προσελκύει κοντὰ της φυσικὰ τὸν καθαρὸ νοῦ.

· Ἡ τέλεια ἀγάπη δὲν κάνει διακρίσεις καὶ δὲν ξεχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀνάλογα πρὸς τὶς διαφορετικὲς γνῶμες ποὺ ὁ καθένας τους ἐκπροσωπεῖ, ἀλλὰ ἔχοντας πάντα κατὰ νοῦ τὴ μία καὶ ἴδια ἀνθρώπινη φύση ὅλων, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀγαπᾶ ἐξ ἴσου. Καὶ τοὺς μὲν καλοὺς τοὺς ἀγαπᾶ σὰν φίλους, τοὺς δὲ κακοὺς τοὺς ἀγαπᾶ σὰν ἐχθρούς, μὲ τὸ νὰ τοὺς εὐεργετεῖ, νὰ τοὺς ἀνέχεται, νὰ ὑπομένει ὅσα αὐτοὶ διαπράττουν, χωρὶς διόλου νὰ συλλογίζεται τὸ κακὸ ποὺ αὐτοὶ ἐνσαρκώνουν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ ὑποφέρη ἐνίοτε πρὸς χάριν τους, ἂν χρειαστεῖ. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ σκοπὸ νὰ κάνει κι αὐτοὺς φίλους, ὅσο εἶναι δυνατό. Κι ἂν ὅμως δὲν τὸ κατορθώσει, πάλι δὲν χάνει τὴ καλή της διάθεσι, ἀφοῦ πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πάντοτε ἐξ ἴσου προσφέρει τοὺς καρποὺς τῆς ἀγάπης. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος καὶ Θεός μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ ν' ἀποδείξει τὴν ἀγάπη Του γιά μᾶς, πρὸς χάριν ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας ὑπέστη τὸ Πάθος, καὶ σὲ ὅλους ἐξ ἴσου χάρισε τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως. Ἂν καὶ ὁ καθένας μόνος του κάνει τὸν ἑαυτὸ του ἄξιο εἴτε τῆς αἰωνίας δόξης, εἴτε τῆς αἰωνίας κολάσεως.

· Ὅπως τὸ πουλάκι, ποὺ τοῦ ἔχουν δέσει τὸ πόδι του μὲ ἕνα σχοινάκι, μόλις ἄρχισει νὰ πετάει, πέφτει πάλι στὴ γῆ, ἀφοῦ ἡ κλωστὴ δὲν τὸ ἀφήνει ἀλλὰ τὸ συγκρατεῖ, ἔτσι καὶ ὁ νοῦς, ἂν ἀρχίσει νὰ πετάει πρὸς τὴν γνώση τῶν οὐρανίων πραγμάτων, χωρὶς νὰ ἔχει ἀκόμη ἀποκτήσει τὴν ἀπάθεια, δήλ. τὴν ἀπαγκίστρωσή του ἀπὸ τὰ πάθη, ξαναπέφτει στὴ γῆ πίσω, γιατί τὸν τραβοῦν πρὸς τὰ κάτω τὰ πάθη.

Ἀπὸ τὴν Α΄ Ἑκατοντάδα περὶ ἀγάπης