Αποφθέγματα

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ


ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!
Αναρτήθηκε από Προσμονάριος στις 2:32 μ.μ.

14 σχόλια:

  1. osr24 Μαρτίου 2010 στις 3:08 μ.μ.

    ο Χριστός δεν είπε

    "μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις"

    και

    "όταν σε κτυπάνε στο ένα μάγουλο γύρισε τους και το άλλο"

    και ότι "πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας"

    και όλα αυτά γιατί δεν η ουσία δεν είναι σε αυτή την ζωή αλλά στην αιώνια βασιλεία Του;

    γιαυτό άλλωστε δεν υπέμεναν όλα τα μαρτύρια οι μάρτυρες της πίστεως όπως ήταν ο Πέτρος ο Παύλος και όλοι οι μάρτυρες;

    Πως συμβιβάζονται όλα αυτά με την ευλογία των όπλων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. osr24 Μαρτίου 2010 στις 11:46 μ.μ.

    και εσείς θεωρείστε ότι είστε χριστιανοί;

    ξεφτίλες που φτύνετε τον λόγο Του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσμονάριος25 Μαρτίου 2010 στις 6:39 μ.μ.

    Αγάπη προς τους εχθρούς δεν σημαίνει "ραγιαδισμός".

    Ραγιάδες είναι οι πουλημένοι του πνεύματος. Όσοι δίνουν τη γη και το ύδωρ της καρδιάς τους για την καλοπέρασή τους.

    Οι μάρτυρες του Χριστού δεν είναι ραγιάδες. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι μάρτυρες της Τουρκοκρατίας, οι νεομάρτυρες.

    Τα όπλα ευλογούνται επειδή ο Χριστός δεν μας πήρε από τον κόσμο αλλά μας άφησε μέσα στην τραγικότητά του.

    Ο πόλεμος είναι το μεγαλύτερο κακό, η κατεξοχήν αμαρτία. Και ο Θεός να μη μας εγκαταλείψει στη δίνη του.

    Υπάρχουν όμως και άλλα κακά. Όπως είναι η αναισθησία, η αδιαφορία, ο ατομικισμός, ο ευδαιμονισμός...

    Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοϊκά όσο τα παρουσιάζεις. Στην ευσεβιστική φαντασία όλα είναι ξεκάθαρα. Νομικά τακτοποιημένα. Ασπρα και μαύρα. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι.

    Αν μπεις στο σπίτι σου και βρεις κάποιους να βιάζουν τη γυναίκα σου και τις κόρες σου. Εσύ τί θα κάνεις; Θα μείνεις να τους κοιτάζεις ενώ η γυναίκα σου και τα παιδιά σου θα σου ζητούν να τους βοηθήσεις. Εσύ θα τους κάνεις τα ωραία σου κηρύγματα για την αγάπη προς τους εχθρούς;

    Εγώ νομίζω πάντως ότι ο Χριστός θα έπαιρνε το μαστίγιο και θα ορμούσε να σώσει τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου. Δεν θα τους έλεγε ότι "η ουσία δεν είναι σε αυτή τη ζωή αλλά στην αιώνια βασιλεία"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προσμονάριος25 Μαρτίου 2010 στις 6:46 μ.μ.

    Χριστιανοί αγωνιζόμαστε να γίνουμε.

    Είναι πολύ υψηλή η κλήση μας. Αλλά Χριστός δέχεται και εμάς τους ξεφτίλες και μας δίνει τη χάρη Του.

    Ο Θεός να μας φυλάει από τη ζύμη των Φαρισαίων.
    Να μη μας εγκαταλείψει στην αυτοδικαίωση και στην υπερηφάνεια,να νομίζουμε πως γίναμε δήθεν Χριστιανοί και σωθήκαμε.

    Μακάρι ποτέ να μη χάσουμε την αίσθηση ότι είμαστε ξεφτίλες και ότι συνεχώς φτύνουμε το λόγο Του όντας ανάξιοι της χάρης Του.

    Εκείνος όμως που ηλέησε τις πόρνες και τους τελώνες ελπίζουμε ότι δεν θα αποστρέψει το πρόσωπό Του από εμάς τους αμαρτωλούς και αναξίους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. osr4 Ιουνίου 2010 στις 8:53 π.μ.

    " Αν μπεις στο σπίτι σου και βρεις κάποιους να βιάζουν τη γυναίκα σου και τις κόρες σου. Εσύ τί θα κάνεις; Θα μείνεις να τους κοιτάζεις ενώ η γυναίκα σου και τα παιδιά σου θα σου ζητούν να τους βοηθήσεις.
    Εσύ θα τους κάνεις τα ωραία σου κηρύγματα για την αγάπη προς τους εχθρούς;"


    εγώ κάνω κηρύγματα για την αγάπη προς τους εχθρούς;;;;;;

    τι θα κάνω αν μου βιάζουν την γυναίκα μου και τις κόρες μου; θα τους καταστρέψω και θα τους διαλύσω αν μπορώ

    εγώ όμως δεν είπα ότι είμαι θεός και ότι πρέπει να αγαπάτε τον εχθρό σας γιατί η αληθινή ζωή δεν είναι εδώ αλλά αλλού

    μάλλον με μπέρδεψες με αυτόν που λές ότι πιστεύεις

    εγώ δεν λέω ότι πιστεύω, εσύ επικαλείσαι τον λόγο του χριστού ο οποίος είπε απλά να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο όταν σε κτυπάνε όχι να παίρνεις το όπλο και να τον σκοτώνεις

    άλλοι μάλλον είναι οι φαρισσαίοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσμονάριος6 Ιουνίου 2010 στις 12:57 π.μ.

    Προσπαθώ ειλικρινά να καταλάβω τη σκέψη σου.

    Δεν πιστεύεις στο Χριστό. Δεν πιστεύεις ότι είναι Θεός. Δεν έχεις δισταγμό να καταστρέψεις κάποιον και να τον διαλύσεις. Αλλά λες πως δεν αξίξουμε να ονομαζόμαστε χριστιανοί κι ότι φτύνουμε το λόγο του, γιατί αγαπάμε την πατρίδα μας και ευλογούμε τα όπλα.

    Γιατί σε ενοχλεί τόσο πολύ που οι χριστιανοί παίρνουν τα όπλα και υπερασπίζονται την πατρίδα τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. osr6 Ιουνίου 2010 στις 10:01 μ.μ.

    γιατί υποτίθεται εσύ που θεωρείς ότι είσαι χριστιανός κάνεις ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είπε ο χριστός

    "μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις"

    αφού υποτίθεται πιστεύεις ότι θα πας στην άλλη ζωή και ότι αυτή η ζωή είναι απλά μια δίοδος προς την άλλη την αληθινή

    άλλωστε γιαυτό δεν δοξολογεί η εκκλησία και οι χριστιανοί τους μάρτυρες που απλά δεκτηκαν το μαρτύριο τους αδιαμαρτύρητα και τον θάνατο;

    "όπλον έδωσες όπλον θα λάβεις"

    πόσο καθαρά να στο πει ο χριστός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. osr7 Ιουνίου 2010 στις 5:50 μ.μ.

    Παρασκευή, 12 Μαρτίου 2010
    Η ΑΓΑΠΗ ΝΙΚΑ ΤΑ ΟΠΛΑ, Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΚΡΟΘΥΜΕΙ ΧΡΙΣΤΕΥΕΤΑΙ.

    Ἦταν τό Καλοκαίρι τοῦ 1974. Τά τουρκικά στρατεύματα εἰσβάλλουν στήν Κύπρο καί σκορποῦν τό θάνατο. Στή Μόρφου συμβαίνει ἕνα συνταρακτικό γεγονός. Τοῦρκοι στρατιῶτες συλλαμβάνουν δεκαπέντε χριστιανούς. Τούς φέρνουν στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἑλληνοκυπρίου δασκάλου καί ἐκεῖ τούς καταδικάζουν σέ θάνατο.

    Ἑτοιμάζουν τά ὄπλα καί στρέφουν τούς αἰχμαλώτους, ἄνδρες, γυναῖκες καί μικρά παιδιά, στόν τοῖχο. Θρῆνος, κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς. Τραγικές στιγμές γιά τούς μελλοθανάντους. Περιμένουν μέσα σέ κλίμα φόβου καί ἀγωνίας τόν Τοῦρκο ἀξιωματικό νά ἔλθει καί νά διατάξει τό ‘’πυρ’’ γιά νά τούς φονεύσει. Στρέφουν τότε τό νοῦ τους καί τή καρδιά τους μέ θερμή προσευχή στήν ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, στή Παναγία μας.

    Ὁ Τοῦρκος ἀξιωματικός ἔρχεται, κοιτάζει τούς στρατιῶτες του μέ τά ὅπλα, κοιτάζει βλοσυρός καί τούς μελλοθανάτους Ἑλληνοκυπρίους. Ρίχνει μία ματιά πρός τά πάνω καί βλέπει μία κληματαριά νά ἁπλώνεται καί νά σκεπάζει τήν αὐλή. Βλέποντας τά ὡραῖα σταφύλια ζητάει ἕνα τσαμπί, γιά νά παρατείνει σκόπιμα τήν ἀγωνία τῶν αἰχμαλώτων μελλοθανάτων.

    Τήν ὥρα πού ἑτοιμάζεται νά τό φάει, ἀκούγεται δυνατή ἡ φωνή τοῦ δασκάλου: Μή τό φᾶς, προχθές τό ράντισα μέ δηλητηριώδη φάρμακα. Θά πεθάνης!

    Ὁ Τοῦρκος ἀξιωματικός μένει ἄναυδος καί γεμάτος κατάνυξι τόν ἐρωτά: Καλά ἀφοῦ τό ξέρεις ὅτι σέ λίγο θά δώσω διαταγή νά σᾶς σκοτώσουν, γιατί δέν μέ ἄφησες νά τό φάω καί ἔτσι νά μέ ἐκδικηθεῖς;

    Καί ὁ δάσκαλος τοῦ ἀπάντησε μέ εἰρήνη καί γαλήνη: Εἶμαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί τώρα πρόκειται νά φύγω ἀπό τό κόσμο αὐτό καί νά παρουσιασθῶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δέν θά ἤθελα νά βαρύνω τή ψυχή μου μέ μιά τόση βαρειά ἁμαρτία καί νά μή προειδοποιήσω κάποιον, ἔστω καί τόν ἐχθρό μου γιά τό θανάσιμο κίνδυνο πού διατρέχει, καταργώντας ἔτσι τήν μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης καί συγνώμης πρός αὐτόν.

    Ὁ Τοῦρκος ἀξιωματικός συγκλονίζεται γιά μία ἀκόμη φορᾶ καί στρέφεται στούς στρατιῶτες τοῦ λέγοντας:

    Ἄν ἔβρισκα ἕναν τέτοιο Τοῦρκο, τόσο πιστό καί μέ τόση ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς, θά ἔδινα καί τή ζωή μου ἀκόμα. Μαζέψτε τά ὄπλα καί ἀφῆστε τούς ὅλους ἐλεύθερους!

    ____________ _________ _________ _________ _________ _________ _________

    Περιοδικό ‘’Λυχνία’’ φ.178 5/98 Ι.Μ.Πρεβέζης καί Πνευματικές διαδρομές στοῦ Μακαρισμούς π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου σ. 98/09.

    Κ Α Λ Ο Μ Η Ν Α



    Αποφάσισε τελικά τι ειναι αυτό που πιστεύεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προσμονάριος8 Ιουνίου 2010 στις 1:08 μ.μ.

    Φίλε μου, αν ξαναδιαβάσεις το διάλογο μας θα δεις πως απάντησα στα θέματα που θέτεις τόσο επίμονα ξανά και ξανά.

    Αλλά και το κείμενο που παραθέτεις είναι ίσως η καλύτερη απάντηση. Δεν ξέρω γιατί δεν τη βλέπεις παρά την τόση σαφήνεια της. Ο Χριστιανός αυτός αναγκάζεται να πάρει τα όπλα, για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, αφού δέχεται επίθεση. Παίρνει τα όπλα από αγάπη για την πατρίδα του και όχι από μίσος για τους εχθρούς του.

    Αντέδρασες σε μια ανάρτηση με τον τίτλο ΠΟΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ και μια ζωγραφιά με ένα λεβέντη που φεύγει για να αγωνιστεί για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας του.

    Χρόνια και χρόνια μελετώ το ευαγγέλιο και δεν έχω βρει εντολή του Χριστού να είμαστε ραγιάδες, δουλοπρεπείς, πουλημένοι του πνεύματος, καλοπερασάκιδες, καιροσκόποι, ωχαδελφιστές, γλύφτες και φιλοτομαριστές (διότι αυτές οι έννοιες περικλείονται στη λέξη ραγιάς).

    Ο Χριστιανός που παίρνει τα όπλα το κάνει γιατί είναι αναγκασμένος να το κάνει. Το κάνει με διάθεση αυτοθυσίας. Να θυσιασθεί αυτός για να σωθεί η πατρίδα του που δέχεται επίθεση. Και στον πόλεμο καλείται να ζήσει σύμφωνα με την εντολή της αγάπης προς τους εχθρούς. Αν μπορέσει να μη σκοτώσει δεν θα σκοτώσει. Αν είναι αρκετό να τραυματίσει κάποιον στο πόδι, θα το προτιμήσει. Αν συλλάβει αιχμαλώτους θα τους σεβαστεί. Αν βρει τραυματία εχθρό, θα τον περιθάλψει.

    Ο παππούς μου πολέμησε στη Βόρειο Ήπειρο το 1940. Σε μια επίθεση των Ιταλών, όταν περικυκλώθηκε ο λόχος του, πήγε και πήρε το πολυβόλο που το είχαν εγκαταλείψει και "θέρισε" εκατοντάδες Ιταλούς. Για μια ζωή, μέχρι το θάνατό του, έκλαιγε για αυτό που αναγκάστηκε να κάνει και ζητούσε από τον Θεό να τον συγχωρέσει. Ο ίδιος όμως άνθρωπος, όταν συνέλαβε δυο Ιταλούς, περιποιήθηκε τον τραυματία με τον προσωπικό του επίδεσμο και στερήθηκε το φαγητό του για να τους ταΐσει. Αυτό σημαίνει ότι πολεμούσε χωρίς να έχει μίσος για τους εχθρούς.

    Να ξέρεις ότι υπάρχουν πολλοί Μάρτυρες της αρχαίας Εκκλησίας που ήταν στρατιωτικοί, όπως οι Άγιοι Γεώργιος, Δημήτριος, Θεόδωρος, Αρτέμιος, οι αγ. Τεσσαράκοντα, που πολεμούσαν για την πατρίδα αλλά στους δήμιους τους δεν πρόβαλαν αντίσταση.

    Ο Ρωμηός ήρωας που τιμούμε, θαυμάζουμε, και προβάλλουμε ως πρότυπο δεν είναι ένας τύπος "ΡΑΜΠΟ" που διαλύει και εξαφανίζει τους πάντες και τα πάντα. Ο Ρωμηός ήρωας ενσαρκώνεται στον Νικηταρά που πολεμούσε σαν λιοντάρι για τη λεφτεριά της πατρίδας του και κάθε βράδυ έκλαιγε
    γιατί αναγκάστηκε να σκοτώσει ανθρώπους.

    Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι τελευταίο, που νομίζω ότι είναι η αιτία της σύγχυσης.
    ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ Η΄ ΣΕ ΕΝΑ ΡΟΜΠΟΤ. Οι εντολές του Χριστού είναι η μετάγγιση της ζωής Του στη ζωή μας. Χωρίς τη ζωντανή κοινωνία με το πρόσωπο του Χριστού, χωρίς την προσευχή και τα μυστήρια, είναι ανεφάρμοστες και ακατανόητες. ΕΝΑ ΣΥΝΕΧΕΣ ΣΚΑΝΔΑΛΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. osr9 Ιουνίου 2010 στις 6:07 μ.μ.

    το "μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις" όταν πήγε να τον υπερασπιστεί ο Πέτρος γιατί του ειπε όταν πήγαν να τον συλλάβουν και τον απέτρεψε από το να πάρει τα όπλα εναντίον τους;

    μα φυσικά εννούσε ακριβώς αυτό που λέει, ότι όποιος δώσει μάχαιραν θα πάρει μάχαιραν

    απλά πράγματα και φυσικά τα όσα λες είναι εκ του περισσού και προσαρμοσμένα σε μια λογική που ουδεμία σχέση έχει φυσικά με τα όσα είπε ο χριστός ασχέτως αν εσύ έχεις τέτοια ψευδαίσθηση

    το ωραία είναι ότι βάζεις και προjεφαλής στο blog σου εικόνα με αγιομάρτυρες που μαρτύρησαν χωρίς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους

    o παππούς σου που πολέμησε στην βόρεια ¨Ηπειρο ή οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ πολέμησαν για να πάρει εξουσία ο κάθε παπανδρέου καραμανλής γιωρκάτζης κληρίδης τάσσος κλπ;

    για ποιο σκοπό πολέμησαν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Προσμονάριος10 Ιουνίου 2010 στις 9:12 π.μ.

    Το θέμα είναι ότι αυτοί που τιμούμε για τις θυσίες τους στους αγώνες για την ελευθερία ήξεραν πολύ καλά ότι "θα λάβουν μάχαιρα" αλλά προτίμησαν να θυσιαστούν αυτοί για την πατρίδα τους, δηλαδή για όλους εμάς.

    Τιμούμε όσους θυσιάστηκαν για την ελευθερία, γιατί θυσιάστηκαν για μας. Και είναι μεγάλη αχαριστία να περιφρονήσεις το αίμα τους.

    Τώρα αν οι αγώνες τους δεν δικαιώθηκαν ή τους εκμεταλλεύτηκαν επιτήδειοι πολιτικοί είναι άλλο θέμα. Η ζωή μας υφαίνεται στον καμβά της τραγικότητας...

    Για ποιο σκοπό πολέμησαν οι αγωνιστές μπορείς, αν θέλεις, να κάνεις τον κόπο να τα διαβάσεις στα γράμματα των μελλοθανάτων της ΕΟΚΑ.

    Για μένα προσωπικά η ουσία είναι η αγνότητα των προθέσεών τους, η θυσία τους, η λεβεντιά τους, η αξιοπρέπειά τους, η ανδρεία τους. Και όλα αυτά δεν ακυρώνονται από το ποιός πήρε την εξουσία μετά.

    "Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
    εγώ κρατάω την ουσία
    και ονειρεύομαι..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιάννης Αντωνιάδης10 Ιουνίου 2010 στις 4:17 μ.μ.

    Ωραίος ο διάλογος όπως εκτιλύσεται. Θα ήθελα να πω τα εξής:
    Όλος ο εκσυγχρονιστικός συρφετός σήμερα που θέλει να περάσει τα στείρα ιδεολογήματά του προσπαθεί να μιλήσει τη γλώσσα αγάπης του Χριστού καυστηριάζοντας έτσι την "εθνικιστική Εκκλησία".
    Η Εκκλησία μας όχι μόνο διδάσκει αλλά έχει κάνει πράξη ζωής την αγάπη ακριβώς όπως δίδαξε ο Χριστός. Οι άγιοί μας τότε και σήμερα τρανό παράδειγμα.
    Όταν όμως μιλάμε για υπέρβαση του όποιου εθνοτικού μίσους ο χριστιανός δεν μπορεί να ευνοήσει μια "συμφιλίωση" βασισμένη στην παθητικότητα εκείνου που καταπιέζεται και να επιβραβεύει έτσι το δυνάστη. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη υποκρισία και θα σφράγιζε την Εκκλησία με το στίγμα της εξίσωσης θύτη - θύματος. Η αγάπη που δεν περιέχει μέσα της το στοιχείο της δικαιοσύνης και της αλήθειας καταντά μονόπλευρη και ανεπαρκής. Είναι σαθρό να διδάσκουμε την ταπείνωση στα θύματα της εκμετάλλευσης ενώ αυτές οι παροτρύνσεις θα έπρεπε να απυθύνονται στους καταπιεστές.
    Εξάλλου η ταπείνωση και η αγάπη δεν είναι κοινωνική συμπεριφορά, αλλά μύχια πνευματική πράξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. osr12 Ιουνίου 2010 στις 3:43 μ.μ.

    τιμώ απεριόριστα τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν στον αγώνα της ΕΟΚΑ για τα πιστεύω τους και γνωρίζω προσωπικά τον Αντρέα Στυλιανού σύντροφο του Αυξεντίου μέσα στον κρησφύγετο λίγο πριν τον κάψουν

    ο λόγος όμως που κάποιος αγωνίζεται είναι για να έλθουν καλύτερες ημέρες στο μέλλον

    αυτός είναι ο σκοπός γιατί αυτοσκοπός δεν είναι απλά να πεθάνει κάποιος ώστε να γίνει μάρτυρας

    ο αγώνας αυτών των ανθρώπων δεν είχα καμιά μεταφυσική χροιά φυσικά αλλά έγινε για να έλθουν καλύτερες ημέρες στους ανθρώπους που ζουν σήμερα και στο μέλλον

    δυστυχώς αυτοί οι γενναίοι άνθρωποι πολεμούσαν για λάθος σκοπό, δηλαδή για ένα κράτος αστικής δημοκρατίας σε συνθήκες καπιταλισμού που το ελέγχουν οι λογής λογής σιακόληες παρασκευαίδιες που δίνουν μισθούς πείνας ωστε αυτοί να πλουτίζουν εις βάρος των απλών ανθρώπων

    το ότι ο Ιάκωβος Πατάτσος έγραψε αυτό το συγκλονιστικό γράμμα προς την μητέρα του ακούγοντας την 9η συμφωνία του Μπετόβεν λέγοντας της να χαμογελάει γιατί ευρίσκεται ανάμεσα σε αγγέλους

    το ότι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν ένα αγνό παλληκάρι ένας ποιητής ιδεολόγος και πάλι αυτό
    δεν αλλάζει την πραγματικότητα,

    η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι πολεμούσαν για λάθος σκοπό

    όσο οι άνθρωποι όπως τον Γιάννη Αντωνιάδη τζουβαλιάζουν τους απλούς ανθρώπους συλλήβδην σε "δυνάστες" και "θύματα"

    "Όταν όμως μιλάμε για υπέρβαση του όποιου εθνοτικού μίσους ο χριστιανός δεν μπορεί να ευνοήσει μια "συμφιλίωση" βασισμένη στην παθητικότητα εκείνου που καταπιέζεται και να επιβραβεύει έτσι το δυνάστη."

    τόσο μεγαλώνει η ξεφτίλα της υποκρισίας αυτών που τάχα μιλάνε στο όνομα της αγάπης ενός ιουδαίου δηλαδή του Ιησού

    ο Ιησούς για τον κάθε Γιάννη Αντωνιάδη εφόσον είναι ιουδαίος σήμερα απλά θα ενέπιπτε στους δυνάστες δηλαδή στο φασιστικό κράτος του Ισραήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Προσμονάριος13 Ιουνίου 2010 στις 1:39 μ.μ.

    Καλώς, φίλε μας. Κάθε συζήτηση έχει μια αρχή και ένα τέλος. Σε ευχαριστούμε για την ευκαιρία της επικοινωνίας. Ο διάλογος μας θα παραμείνει αναρτημένος και καθένας μπορεί να βγάλει τα όποια συμπεράσματά του. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)