Ένα μέτριο...

Ένα μέτριο...

Του Ιωάννη Παναγιωτόπουλου*

Από τότε που άρχισα να πίνω καφέ μου άρεσε ο γλυκός, γιατί και την γεύση του καφέ έχει και γλυκός είναι, αλλά οι περισσότεροι γύρω μου επέλεγαν τον μέτριο. Αυτήν την εμμονή με τον μέτριο δεν την κατάλαβα ποτέ, γιατί ούτε γλυκός είναι, ούτε σκέτος. Και αν πάλι ο καφές δεν είναι απλά μια απλή επιλογή, είναι στάση ζωής και φιλοσοφία, φοβάμαι ότι η κυριαρχία του μέτριου με έφερνε στην θέση της μειοψηφίας και εκείνων των λίγων που επέλεγαν να καταναλώσουν περισσότερη ζάχαρη, από ό,τι οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μας. Για μένα λοιπόν η κυριαρχία του μέτριου είχε πάντα χρώμα, ήταν καφέ!

Ο μέτριος φαίνεται ότι αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο, απολύτου κυριαρχίας σε πολλές και διαφορετικές δομές. Ο πρώτος καφές που προσφέρουν στους φιλοξενούμενους στα μοναστήρια, μετά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι ο μέτριος. Ο πρώτος καφές που προσφέρουν στα μνημόσυνα είναι πάλι ο μέτριος. Ακόμη κι όταν πας σε ένα σπίτι και θέλεις από ευγένεια να μην κουράσεις, αποδέχεσαι να πιεις έναν μέτριο, μαζί με όλους τους άλλους. Μεγάλη επιτυχία ο μέτριος τελικά, γιατί εάν αποφασίσεις να περιμένεις να έρθει ο γλυκός, μπορεί και να μην πιεις καφέ! Το προβάδισμα του μέτριου παραμένει αδιαμφισβήτητο και του προσδίδει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Ο μέτριος είναι παντοδύναμος, θέλεις να αδυνατίσεις, τότε θα επιλέξεις μέτριο για να περιορίσεις τη ζάχαρη. Επομένως, ο μέτριος αδυνατίζει! Και όχι μόνο αδυνατίζει, αλλά κόβει και το τσιγάρο. Πίνεις μέτριο και αισθάνεσαι τον καφέ γλυκό! Κόβεις το τσιγάρο για να αισθάνεσαι τον μέτριο. Ή πάλι σου αρέσει ο γλυκός, τότε καπνίζεις και αισθάνεσαι τον μέτριο γλυκό! Άρα και αδυνατίζεις, και καπνίζεις, και κόβεις το τσιγάρο. Ο μέτριος έχει για όλα τη λύση. Εάν πάλι σε μια δουλειά σε κεράσουν καφέ, πρέπει να παραγγείλεις μέτριο, διαφορετικά θα αναρωτηθούν για σένα εάν είσαι περίεργος, διαφορετικός, τί τρέχει μαζί σου, μήπως υπονοεί κάτι η στάση σου; Άρα ο μέτριος έχει και επαγγελματικές επιτυχίες, βρίσκει δουλειά στον άνεργο, οδηγεί σε συμφωνία τον επιχειρηματία. Επιχειρηματικά πανίσχυρος ο μέτριος.

Εάν πάλι είσαι σε μια επίσημη διαπραγμάτευση, για να λύσεις κάποιο πολιτικό, εθνικό, εργασιακό ή άλλο πρόβλημα, δεν μπορείς να μην επιλέξεις τον μέτριο, γιατί διαφορετικά θα προκαλέσεις. Θα πάρεις τον μέτριο για να βάλεις λίγη ζάχαρη. Να δείξεις έτσι, ότι έχεις κάτι να δώσεις. Και εάν θέλεις να δείξεις ότι έχεις να δώσεις κάτι παραπάνω, τότε θα βάλεις και λίγο γάλα. Ο μέτριος σε κάθε διαπραγμάτευση σε κάνει καλύτερο. Σε καμία περίπτωση δεν έχει ισχύ ο σκέτος ή ο γλυκός, μόνο ο μέτριος. Μέτριος ο διπλωμάτης, λοιπόν!

Τελικά κατάλαβα γιατί πολλοί διάλεγαν τον μέτριο, όχι γιατί τους άρεσε, όχι γιατί τον πίστευαν, όχι γιατί αξίζει, αλλά γιατί κατείχε το αδιαφιλονίκητο προβάδισμα. Είναι τρομερό να βλέπεις μάτια που λάμπουν να δέχονται το μέτριο. Αλλά αλήθεια, εάν διαλέξεις τον μέτριο, ποιος θα σε θυμάται; Τον μέτριο τον διαλέγουν όλοι. Σε τι θα διαφέρεις; Κανείς μέτριος δεν έμεινε στην ιστορία! Κανείς μέτριος δεν πήγε μακριά. Μακριά πας μόνο όταν σπας τις αλυσίδες, και περνάς στην πλευρά που ξέρεις ότι ανήκεις, στον αγώνα που ξέρεις ότι πρέπει να δώσεις!

Ευτυχώς που το ξέρω, δεν μου αρέσει ο μέτριος!

*Ο Ιωάννης Παναγιωτόπουλος είναι Λέκτορας στη Θεολογική Σχολή Αθηνών