Πτώσις

Πέπτωκα πτῶμα οἰκτρὸν καὶ ἐξαίσιον

καὶ τὴν πτώσιν ὁμολογῶ

ὁ τλήμων καὶ δείλαιος,

ὁ μετανοὼν στὰ λόγια

καὶ στὴν πράξη ἀδιόρθωτος,

ὁ πενθὼν τὸν ἑαυτοῦ νεκρὸν

-δηλονότι τὸν ἐσώτατον ἄνθρωπον

τὸν νεκρὸν καὶ ἤδη ὄζοντα-

καὶ ταχέως γελών καὶ παίζων μωρῶς

μᾶλλον δε οἰκτρῶς ἐμπαιζόμενος

ὑπὸ τῆς λήθης καὶ τῆς ἀκηδίας

παίγνιον ὄντως ὤν τῶν δαιμόνων καὶ περίγελως

φεύ! ὁ ἄθλιος

ὁ ἀληθώς τάφος ὁ κεκονιαμένος

ὁ ἔξωθεν ὡραῖος καὶ καθαρός

καὶ ἔσωθεν γέμων ρύπου καὶ πάσης ἀκαθαρσίας

φιληδονίας, ἀκρασίας, ἀκαθαρσίας

καὶ προπάντων οἰήσεως

τὸ κατὰ τεκμήριον προοίμιον

τῶν μικρῶν καὶ τῶν μεγάλων

τῶν ἠχηρῶν καὶ τῶν ἀθορύβων

τῶν κραυγαλέων καὶ τῶν ἀνεπαισθήτων

πτώσεων...

Τάλας