Η προσευχή πού σίγουρα θά εισακουσθεί।
Κύριε επίτρεψέ μου νά υποφέρω πολλά
καί μετά νά πεθάνω.
Ασε νά διασχίσω τήν σιωπή
καί μήν αφήνεις ούτε φόβο νά ξεμείνει πίσω μου.
Άσε τόν κόσμο νά συνεχίζει τήν πορεία του
Ασε τήν θάλασσα νά φιλάει τίς ακρογιαλιές της
άσε τό χόρτο νά μένει πράσινο έτσι πού ο βάτραχος νά κρύβεται μέσα του
καί κάποιος νά θάβει εκεί τό πρόσωπό του
καί νά χύνει δάκρυα μπροστά στήν αγάπη του.
Ασε την μέρα νά υψώνεται ολόφωτη
σάν νά μήν υπήρχαν άλλλες οδύνες.
Καί τό ποίημα μου άστο να΄ναι διάφανο
σάν τό γυαλί
πού πάνω του μιά αδέσποτη μέλισσα
χτυπάει τό κεφάλι της.
ποιημα της Αννας Καμιένσκα ,"Ξαφνιάσματα"πρόλογος-μετάφραση Β।Καραβίτης.εκδ.Μελάνι.2009
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αιμιλία Ροδόσταμο, που τα βρίσκεις αυτά τα εκπληκτικά ποιήματα; Ευχαριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ γιά τό σχόλιο σας.Φαίνεται πάντως πώς εμπνέει τό υλικό του blog σας..Υπάρχει πάντα ένας πυρήνας πάνω στόν οποίο πατάμε.Ιδίως στήν τέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθετα πάντως είναι ότι έχεις δώσει πνοή ζωής στο ιστολόγιο μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εκπληκτικό λοιπόν δώρο του Θεού
η τέχνη στον κόσμο
και συ στην παρέα μας!