Αυτάρκεια ;;;!!!

..

« Αν έχεις 10.000 χωράφια να καλλιεργείς ,
πάλιν ένα πιάτο φαγητό θα φας για να χορτάσεις ...
Αν έχεις 1000 δωμάτια στο σπίτι σου ,
κάθε νύκτα για να κοιμηθείς χρειάζεσαι μόνο 2 μέτρα ...
Αν έχεις περιουσία αμέτρητες εκτάσεις ,
όταν θα φύγεις απ΄ αυτή τη ζωή ,
δυό μέτρα γης , είναι αρκετά για να σε χωρέσουν ! ... ».

Όλα τα υπόλοιπα είναι για την ευχαρίστηση των ματιών μας,
των αισθήσεών μας … του εγώ μας!

Η αυτάρκεια είναι ένα προσόν που πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας.
Δεν είναι η δικαιολογία εκείνων που δεν έχουν,
αλλά η αρετή που φρενάρει την ματαιοδοξία.

Η αυτάρκεια ότι είναι ο μεγαλύτερος πλούτος ,
και ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία.

Ελπίζω κάποτε να μπορέσουμε να γευτούμε τον καρπό αυτόν της ελευθερίας,
μιας και μέχρι τώρα μάλλον ακόλουθοι της ματαιοδοξίας είμαστε…
Δέσμιοι της τεχνολογίας, των παροχών, της ευκολίας, της αναζήτησης . . .
Για πόσο ακόμα θα νοιώθουμε ανεπαρκείς μέσα σε ένα περιβάλλον
προσφορών όλων των ειδών;
Είναι τόσο ακόρεστες οι αισθήσεις τελικά ; . . .

ας μη ζούμε με ψευδαισθήσεις . . .
σ΄ αυτή την γη , δεν θα ζήσουμε αιώνια .
Πατρίδα μας είν΄ ο Ουρανός , και σ΄ Αυτήν πορευόμαστε . . .

Ας αρκόμαστε με τα απαραίτητα , και όλα τα υπόλοιτα θα μας τα παρέχει ο Κύριος.

Διαβάτης

π. Δανιήλ

Το νόημα του πόνου στη ζωή μας

Ο πόνος μας βγάζει από τα ανθρώπινα μέτρα…..

Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή· για νά μπεις μέσα πρέπει ή νὰ σκύψεις ή νὰ είσαι παιδί………..

Ιερός Αυγουστίνος

Τελικά αυτά τα «γιατί» δεν έχουν τις απαντήσεις που η φτώχεια και η αδυναμία μας περιμένει. Στη λογική αυτή συνήθως παραμένουν αναπάντητα.

Γι’ αυτό και ο Χριστός για το θάνατο δεν είπε παρά ελάχιστα. Απλά ο Ίδιος τον επέλεξε και πόνεσε όσο κανένας άλλος. Και όταν αναστήθηκε ,το στόμα Του έβγαλε περισσότερη πνοή και λιγότερα λόγια.

Δεν είπε τίποτε για τη ζωή και θάνατο- μόνο προφήτευσε το μαρτύριο του Πέτρου. Ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα . Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική.

Τα προβλήματα αυτά λύνονται με το εμφύσημα και την πνοή που μόνο ο Θεός δίνει. Λύνονται με το Άγιο Πνεύμα .

Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο.

Στο διάβα της, η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων.

Κι εμείς, γαντζωμένοι στα «μήπως», στα «γιατί», στα «αν», συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτό τον κόσμο , προσδοκώντας κάτι σίγουρο ή κάτι σταθερό.

Αυτό όμως συνήθως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από μας λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη, υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά.

Κάθε προσπάθεια αντικατάστασής της με ανθρώπινα υποκατάστατα αδικεί εμάς τους ίδιους. Κάθε περιορισμός στην ασφυκτική θηλιά των ορθολογιστικών απαντήσεων μας παγιδεύει βαθύτερα στο δράμα μας.

Στο διάλογο με τον πόνο, την αδικία και το θάνατο είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από τα ανθρώπινα μέτρα.

Αυτή είναι όχι μόνο η έξοδος από τη δοκιμασία αλλά και η ευεργεσία της.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Δύο κατηγορίες ανθρώπων !

...

Ρωτήσαμε μια μέρα τον Γέροντα για το εξής πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε:

«Γέροντα, μας λέτε συνέχεια να έχουμε καλό λογισμό, θα σας πούμε όμως, μια περίπτωση, για να δούμε τι μας συμβουλεύετε να απαντούμε. Ερχονται μερικοί άνθρωποι και μας λένε:
Ο τάδε ιερέας παίρνει πολλά λεφτά απο τα μυστήρια, ο δείνα καπνίζει
πολλά τσιγάρα και πηγαίνει στα καφενεία, ο άλλος λένε πως είναι
ανήθικος και, γενικά, βγάζουν ένα δριμύ κατηγορητήριο εναντίον των
κληρικών και μάλιστα παρουσιάζουν μαζί κι αποδείξεις των όσων λένε.
Σ' αυτούς τους ανθρώπους τί μπορούμε να λέμε;»

Τότε, ο Γέροντας άρχισε να μας λέει:
«Γνώρισα εκ πείρας ότι σ' αυτή τη ζωή οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε
δύο κατηγορίες. Τρίτη δεν υπάρχει - ή στη μια θα είναι ή στην άλλη. Η
μία, λοιπόν, κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μυγα. Η μύγα έχει
την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ό,τι βρώμικο
υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που
ευωδιάζαυν, και σε μια άκρη του περιβολιού κάποιο ζώο εχει κάνει μια
ακαθαρσία, τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ' αυτό το πανέμορφο περιβόλι,
θα πετάξει πάνω απο όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει.
Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβει και θα
καθίσει πάνω σ' αυτήν και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει, αναπαυόμενη
στη δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα αυτό και δε θα ξεκολλά
από εκεί.

Αν τώρα έπιανες μια μύγα, και αυτή μπορούσε να μιλήσει και τη ρωτούσες
να σου πει μήπως ξέρει αν πουθενά υπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε εκείνη
θα απαντούσε πως δε γνωρίζει καν τί είναι αυτά. Εγω, θα σου πει, ξέρω
πως υπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ακαθαρσίες ζώων, μαγειρεία,
βρωμιές. Η μία λοιπόν μερίδα των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα.
Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που έχει μάθει πάντα να σκέφτεται και να ψάχνει να βρει ό,τι κακό υπάρχει, αγνοώντας και μη θέλοντας ποτέ να σταθεί στο καλό.
Η άλλη κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μέλισσα. Η ιδιότητα της μέλισσας είναι να βρίσκει και να κάθεται σε ό,τι καλό και γλυκό υπάρχει.
Ας πούμε, για παράδειγμα, πως σε μια αίθουσα, που είναι γεμάτη ακαθαρσίες έχει κάποιος τοποθετήσει σε μια γωνιά ένα λουκούμι.
Αν φέρουμε εκεί μια μέλισσα, εκείνη θα πετάξει και δεν θα καθησει πουθενά έως ότου βρει το λουκούμι και μόνον εκεί θα σταθεί.

Αν πιάσεις τώρα τη μέλισσα και τη ρωτήσεις που υπάρχουν σκουπίδια,
αυτή θα σου πει ότι δε γνωρίζει, θα σου πει εκεί υπάρχουν γαρδένιες,
εκεί τριανταφυλλιές, εκεί θυμάρι, εκεί μέλι, εκεί ζάχαρη, εκεί
λουκούμια και γενικά θα είναι γνωστής όλων των καλών και θά έχει
παντελή άγνοια όλων των κακών. Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα, των
ανθρώπων εκείνων που έχουν καλούς λογισμούς και σκέπτονται και βλέπουν
τα καλά. Όταν σ' ένα δρόμο βρεθούν νά περπατούν δύο άνθρωποι, οι
οποίοι ανήκουν στις δύο αυτές κατηγορίες, τότε φτάνοντας στο σημείο
εκείνο όπου ένας τρίτος έκανε την «ανάγκη» του, ο άνθρωπος της πρώτης
κατηγορίας, θα πάρει ένα ξύλο και θ' αρχίσει να σκαλίζει τις
ακαθαρσίες. Οταν, όμως περάσει ο άλλος, της δεύτερης κατηγορίας, που
μοιάζει με τη μέλισσα, προσπαθεί να βρει τρόπο να τις σκεπάσει με χωμα
και με μια πλάκα, για να μην αισθανθούν και οι άλλοι περαστικοί τη
δυσωδία αυτή, που προέρχεται απο τις βρωμιές ».

Και κατέληξε ο Γέροντας:
«Εγώ σε όσους έρχονται και μου κατηγορούν τους άλλους - και με
δυσκολεύουν - τους λέω αυτό το παράδειγμα και τους υποδεικνύω να
διαλέξουν σε ποια κατηγορία θέλουν να βρίσκονται και αναλόγως να
ψάξουν να βρουν και τους ανάλογους ανθρώπους της κατηγορίας τους».

Αναρτήθηκε από Διαβάτης

Kωνσ/νος Λουδοβικος -Εν Βόλω.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης-Στα μάτια τα ψιχαλιστά.wmv

Φώτα ολόφωτα διαβαζει η Σαπφω Νοταρα

Μακαρισμοί

Η Ελένη από τη Γιαλούσα

Καρπασίτισσα Φωνή -Karpaz'in sesi Η Ελένη από τη Γιαλούσα
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ (διάλεκτος) ΡΩΜΑΙΙΚΑ/Rumca/ Romeyka)Η απαγορευμένη γλώσσα

Μια τυχαία ανακάλυψη του τεύχους του αμερικανικού περιοδικού National Geographic έκδοσης 1928 , μου επιβεβαίωσε πως εμείς οι Κύπριοι παρά τις δυσκολίες και τη φτώχια μας, μέσα στους αιώνες ποτέ δεν χάσαμε τη δύναμη, την αισιοδοξία και την ευγένειά μας.

"Οι γυναίκες της Κυπρου, ζουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες... αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν να διατηρούν επάξια την ομορφιά της αρχαίας θεας Αφροδίτης!" γράφει ο αμερικανός φωτορεπορτερ, δίπλα από μια φωτογραφία 2 μεσήλικων γυναικών που παρά το μεγάλο βάρος από τις πέτρες που κουβαλούσαν στις πλάτες τους, χαμογελούν στο φακό.

Η μεγάλη πρωταγωνίστρια, όμως, του τεύχους είναι η (πιο πάνω εικονιζόμενη) Ελένη. Ο φωτογράφος την εντόπισε στη Γιαλούσα να κόβει πέτρες με τη μάνα της για να φτιαχτεί ο δρόμος προς την πόλη. Εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της και της ζήτησε να τη φωτογραφήσει. Την επόμενη μέρα, ο φωτογράφος επανήλθε γιατί ήθελε να την αποθανατίσει και σε πιο "ανέμελες φωτογραφίες" μέσα στη φύση, όπως αρμόζει σε ένα 12χρόνο παιδί.

Η ιστορία, όμως, δεν τελειώνει εδώ. Το 1957, όταν ο ίδιος φωτογράφος ξαναεπισκέφτηκε την Κύπρο για ένα δεύτερο αφιέρωμα του National Geographic, έψαξε την Ελένη. Όλοι στο χωριό, παρά τα λιγοστά εγγλέζικά τους, κατάλαβαν ποιαν έψαχνε ο αμερικανός και του έδειξαν την μεσήλικη -πια- Ελένη.

"Τα σημάδια του χρόνου είναι ευδιάκριτα στο πρόσωπο της Ελένης" γράφει ο φωτορεπορτερ.

Παρά τις δυσκολίες και τη φτώχια της, η Ελένη τον κέρασε καφέ και σπιτική ελιόπιττα και δέχτηκε να την φωτογραφίσει στην αυλή του σπιτιού της.

Αυτή η μεγάλη άγνωστη γιαγιά, είναι, η μόνη κύπρια που φωτογραφίες της έχουν δημοσιευτεί σε δυο διαφορετικά τεύχη του γνωστού αμερικανικού περιοδικού. Και αποτέλεσε για τους αναγνώστες του περιοδικού την εικόνα της Κύπρου επί 3 δεκαετιες.

Δεν ξέρω αν ο φωτογράφος ζούσε όταν έγινε η εισβολή, ή το πως η Ελένη βίωσε τον ξεριζωμό και την προσφυγιά... Πολύ λίγη σημασία έχουν όμως πια αυτά. Χιλιάδες γιαγιάδες, όπως την Ελενη πόνεσαν , έκλαψαν. Και ακόμη και αν η Ελένη δεν έζησε το '74, το έζησαν τα παιδιά και τα εγγόνια της...

Το μεγάλο, όμως, μήνυμα που στέλνουν οι άγνωστοι πρωταγωνιστές των φωτογραφιών της Κύπρου του 1928 είναι πως παρά τις δυσκολίες, τις κακουχίες και τα βάσανα, ποτέ δεν έπαψαν να ελπίζουν και να χαμογελούν πως "ένα καλύτερο αύριο θα ξημερώσει"

Ίσως, αυτή η ελπίδα και η αισιοδοξία μας να είναι το μυστικό που μας κράτησε στον τόπο μας διαμέσου των αιώνων...

Τραουδά ο ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Άρχων Πρωτοψάλτης της Εκκλησίας της Κύπρου που ήτουν τζαι τούτος Καρπασίτης που τον Λεωνάρισσον ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ
Κατηγορία:

Ἁμαρτωλοῖς καὶ τελώναις,διὰ πλήθους ἐλέους ἐπεφάνης Σωτήρ ἡμῶν^.ποῦ γὰρ εἶχε τὸ φῶς σου λάμψαι, εἰμή τοῖς ἐν σκότει καθημένοις; δόξα σοι.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.