ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΓΙΑ ΣΚΙΑΣΜΑ
=============
Κοιτώντας τις ρεματιές
γιομάτες ξενόφερτους
θαρρώ πως ξεχαστήκαμε.
Θαρρώ πως είν' αρκετό
το λιγοστό ρακόζουμο της προσφυγιάς
λες κ' ότι είναι π' αργεί ναρθεί
δεν θάρθει ποτές.
Πόσα βράδια άραγες
αποκοιμήθηκε στα βράχια του Βαβυλά
ετούτος ο γεροψαράς;
Τα βράχια είχε προσκέφαλο
το πέλαγο υποπόδι
τον ουρανό για σκιάσμα.
Μνήμη
που καθημερινά ξαποσταίνει
στα σκαλοπάτια του ερειπιώνα
καταντίκρυ.
Εκεί
από τις καστρόπετρες της Καντάρας
αντηχεί ακόμη
το τελευταίο τροπάρι στη Μεγαλόχαρη.
(Από τη συλλογή “Η Ακαμαντίς”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου