"Οι κούφιοι άνθρωποι" Θ.Σ.Ελιοτ

Οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι
πού σκύβουμε μαζί
Κρανία γεμάτα άχυρο।Αλλοίμονο!
Οι αποξηραμένες φωνές μας,όταν
ψιθυρίζουν μαζί
είναι ήσυχες καί χωρίς σημασία
σάν άνεμος πάνω σέ ξερό χορτάρι
ή βήματα αρουραίων,πάνω σέ σπασμένα γυαλιά
μέσα στο στεγνό μας κελάρι।

Μορφή δίχως σχήμα,σκιά δίχως χρώμα,
παραλυμένη δύναμη,νεύμα χωρίς κίνηση।

Εκείνοι πού πέρασαν
μέ μάτια απονήρευτα,στού θανάτου τό άλλο βασίλειο
Μάς θυμούνται-άν θυμούνται καθόλου-όχι σάν χαμένες
παθιασμένες ψυχές,μά μονάχα σάν κούφιους ανθρώπους
παραγεμισμένους ανθρώπους।

Μάτια που δέν τολμώ νά συναντήσω σ όνειρα
στό ονειρικο βασίλειο τού θανάτου
αυτά δέν παρουσιάζονται:
Εκεί, τά μάτια είναι
Ηλιόφως σέ σπασμένη κολώνα
εκει υπάρχει ένα δέντρο πού σειέται
Καί οι φωνές
μέσα στό τραγούδι τού αγέρα είναι
πιό απόμακρες καί πιό επιβλητικές απ τ άστρο πού σβήνει।

.............................................................................................

Ανάμεσα στόν πόθο καί στόν σπασμό
ανάμεσα στήν δύναμη καί στήν ύπαρξη
ανάμεσα στήν ουσία
καί τήν καταγωγή
πέφτει η Σκιά
Οτι Σού εστίν η βασιλεία
Ότι σου εστιν
Η ζωή είναι
ότι Σου εστίν η
Αυτός είναι ο τρόπος πού τελειώνει ο κόσμος
Αυτός είναι ο τρόπος πού τελειώνει ο κόσμος
Αυτός είναι ο τρόπος πού τελειώνει ο κόσμος
Οχι μέ μιά έκρηξη αλλά μ ένα λυγμό.

Θωμάς Στερν Ελιοτ. Ποιήματα : μεταφραση Αλκη Τσελέντη,εκδ.Δωδώνη.2004