π. Νικόλαος Λουδοβίκος. Θεία Χάρη

Μνήμη

Το σύνολο της επίγειας ζωής μας, από τη γέννηση μέχρι την τελευταία αναπνοή μας, τελικά θα μοιάσει με μια περιεκτική πράξη. Το περιεχόμενο και η ποιότητα της θα φανεί σαν μια λάμψη. Φανταστείτε ένα ποτήρι από το καθαρότερο κρύσταλλο γεμάτο νερό. Μια ματιά είναι αρκετή να μας πει αν το νερό είναι καθαρό ή όχι. Το ίδιο θα συμβεί και μ' εμάς, όταν θα πάμε σε άλλη σφαίρα. Ακόμα και η  πιο μικρή κίνηση της καρδιάς μας ή του νου μας αφήνει το στίγμα της στο σύνολο της ζωής μας. ...; Μέχρις ότου αποβάλω τον λογισμό από την καρδιά μου με μια πράξη μετάνοιας αυτή θα μένει μαζί μου σαν μια μαύρη κηλίδα, χωρίς να μπορεί να κρυφτεί. 

Όταν μετανοούμε κατηγορώντας αποκλειστικά τον εαυτό μας μπροστά σε Θεό και ανθρώπους, καθαριζόμαστε εσωτερικά. Το νερό στο ποτήρι καθαρίζεται αφού περάσει από πνευματικό φίλτρο της μετάνοιας. Έτσι όταν εξομολογούμαι, κατηγορώ τον εαυτό μου για κάθε κακό, γιατί δεν υπάρχει αμαρτία σ' όλο τον κόσμο για την οποία δεν είμαι ένοχος έστω και για δευτερόλεπτο. ...; Και αν για μια μόνο στιγμή κρατήθηκα από μια κακή σκέψη, ποιος εγγυάται ότι αυτή η στιγμή δεν θα μεταβληθεί σε αιωνιότητα; 

Γέροντας Σωφρόνιος

Προσευχές που δεν εισακούονται

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης: Περί Ιερωσύνης

Όταν λειτουργάς, νά ‘χεις υπόψη σου ότι είσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις από τον κόσμο πόνο, δάκρυα, ασθένειες, παρακλήσεις και τ’ αναφέρεις επάνω εις το θρόνο της θεότητος. Και μεταφέρεις κατόπιν στον κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας. Μεγάλο αξίωμα σ’ έχει αξιώσει, παιδί μου, ο Θεός. Να το καλλιεργήσεις. Το αυτί του Θεού είναι στο στόμα του ιερέως.

           Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι. Το πετραχήλι είναι ο διαλλάκτης του πεπτωκότος ανθρώπου με τον Πατέρα, με τον Δημιουργό του. Γι’ αυτό όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. ΄΄Οσο μπορείς περισσότερα.
          Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, άλλά ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη Λειτουργία. Και είπε ο καϊμακάκης, ο Τούρκος αστυνομικός: «Βρε, αυτός εγείρει τον κόσμο σε επανάσταση». Τον πιάνει και τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του φανερώνονται όλοι αυτοί που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, ή βγάζεις τον παπά έξω, διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, ή θα σου πάρουμε το πρώτο παιδί». ………Κι ο Τούρκος φοβήθηκε. Επί Τουρκοκρατίας. «Άντε, παπά, πάνε στο καλό», λέει, «πάνε, εγώ θα χάσω το παιδί μου;»
         Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι, παιδί μου, μεγάλη δύναμη. Όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις.
         Ναι, εμένα παλιά μού ‘δωσε ο π, Αρσένιος, ο παραδερφός του γερο-Ιωσήφ, κάτι ονόματα απ’ ‘οταν ήταν μετανάστης απ’ τη Ρωσία και ήρθε στην Ελλάδα. Κι εγώ τα μνημόνευα. Κι έπειτα μου λέει: «Ξέρεις, Γέροντα, τι είδα; Είδα στον ύπνο μου ότι αυτά τα ονόματα που σού ‘δωσα, πήγα στο ένα σπίτι. Λέω, πώς τα περνάς εδώ; Ε, λέει, λιγάκι, καλά, αλλά έρχεται ο παπα-Εφραίμ και μας παρηγορεί». Είναι που του μνημόνευα τα ονόματα. Ναι. Έπειτα ο άλλος: «Εσύ πώς τα περνάς;» «Ναί, έτσι κι έτσι, αλλά πέφτει λιγάκι βροχή και κρυώνω, αλλά έρχεται ο παπα-Εφραίμ, λέει, και μας παρηγορεί». Λέω: «Είναι, αδερφέ μου, τα όνόματα που μνημονεύω».
         Ο παπα-Πλανάς γιατί αγίασε; Εμνημόνευε ολόκληρα χαρτιά, εμνημόνευε. Κι εγώ θυμήθηκα κάτι ονόματα και τα τοιχοκόλλησα στην Προσκομιδή. Εκεί εκ του προχείρου. Και στον ύπνο μου βλέπω, λοιπόν, ότι ήρθαν κάτι γέροι παλαιοί, με παλαιϊκά ρούχα, όπως άκουγα εγώ από την μητέρα του πατέρα μου. Λένε: «Εσύ, παιδί μου, μας έγραψες, αλλά ο Γέροντας, παιδί μου, δεν μας μνημονεύει».
         -Έλα, λέω του Γέροντα, γιατί δεν τα μνημονεύεις;
         -Δεν τα έβλεπα καθαρά, λέει.
         -Γέροντα, αυτό κι αυτό είδα: ότι ο Γέροντας δεν μας μνημονεύει, λέει.
.         Κι από τότες έλαβα προθυμία να μνημονεύω όσα ονόματα περισσότερα. Όσα ονόματα περισσότερα, περισσότερο μισθό λαμβάνεις. Αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη: να ενώσεις τον άνθρωπο με τον Θεό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη. Και μπορείς να το κάνεις. Όσα, παιδί μου, περισσότερα ονόματα μνημονεύεις, τόσο περισσότερο μισθό λαμβάνεις. Ναι.

          Ένας ιερομόναχος: Και για τα δάκρυα που είπατε; Πώς μπορεί κανείς, έτσι, νά ‘χει δάκρυα στην ώρα της Θ. Λειτουργίας;
          Γέροντας: Να σου πω, εγώ τώρα έχω κάναν χρόνο που σταμάτησα, διότι δεν βλέπω, αλλά όλην την ημέρα προπαρασκευαζόμουνα για τη Θ.Λειτουργία. Να μην περιορισθείς, παιδί μου, στις ευχές της Μεταλήψεως. Διότι τη Μετάληψη τη διαβάζει και ο λαϊκός, κι ο παπάς, κι ο δεσπότης, κι ο πατριάρχης. Αλλά δεν είναι όλοι ένα. Ο κόσμος τα παραλαμβάνει έτοιμα τα Δώρα. Ενώ ο παπάς είναι χασάπης. Θυσιάζει τον Χριστό και Τον μεταδίδει κατόπιν στο πλήρωμα του λαού. Έχει μεγάλη διαφορά, δεν είναι το ίδιο. Γι’ αυτό, παιδί μου, αν θέλεις νά ‘χεις κατάσταση, μην περιορίζεσαι στις ευχές της Μεταλήψεως. Γιατί εσύ είσαι χασάπης. Σφάζεις και θυσιάζεις. Ενώ ο άλλος τον παίρνει έτοιμο τον άγιο Άρτο. Γι’ αυτό όλη την ημέρα να παρακαλάς την Παναγία, που έχεις κοντά: «Παναγία μου, αξίωσέ με να δω τι θυσιάζω, τι υπούργημα μού ‘δωσε ο Θεός. Να το αισθανθώ». Και θα σου το δώσει η Παναγία. Ναι. Άμα λειτούργησες και δεν δάκρυσες, είσαι λιγάκι… υπό μέμψιν, είσαι υπό κατάκρισιν.
          Ιερομόναχος: Στενοχωριέμαι κι εγώ.
          Γέροντας: Ναι. Άμα, όμως, κλάψεις στη Λειτουργία, θα καταλάβεις ότι λειτούργησες, ότι έφαγες κρέας πνευματικό, να πούμε. Αν, όμως, δεν έκλαψες είτε στην προσευχή σου, είτε στη Λειτουργία, είναι σαν να έφαγες νερόβραστο. Αν, όμως, κλάψεις, θα καταλάβεις ότι έφαγες πνευματικό κρέας.

          Ιερομόναχος: Γέροντα, κανείς προσπαθεί να προετοιμάζεται όσο μπορεί, όμως βλέπει ότι ο εχθρός δεν κάθεται, δηλαδή φέρνει λογισμούς πολλές φορές αισχρούς, βλασφήμους, ρυπαρούς, Τότε τι κάνει, ας πούμε, τι πρέπει, πώς να τους αντιμετωπίσει;
          Γέροντας: Άκουσε να δεις, άνθρωποι είμεθα. Ε, άνθρωποι είμεθα, δεν είμεθα άγγελοι. Φέρνει και λογισμούς αισχρούς, φέρνει και λογισμούς υπερηφανείας, φέρνει και λογισμούς κατακρίσεως, όλα. Εμείς θ’αγωνιζόμαστε.

            Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε κατάκριση. Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πω τις ευχές. Βρε, τι έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε γείτονας και κατακρίναμε κάτι δεσποτάδες και το αυτό. Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με. Συγχώρεσέ με, Θεέ μου. Έσφαλα, Θεέ μου. Για ποιον είναι το “έσφαλα”, Θεέ μου; Υπάρχει και για μένα συγχωρητική ευχή», λέω. «Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο τέλος ειρήνευσα και λέω: «Αμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!»
Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου. Αλλά τι; Και η εξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου.

           Εγώ μόνο το Γυμνάσιο έβγαλα, δεν πήγα παραπάνω. Κι έγραψα όλους τους συμμαθητάς μου, όλους τους καθηγητάς μου, τους δασκάλους από την πρώτη Δημοτικού μέχρι την τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Και όταν τα μνημονεύω, πόση χαρά λαμβάνω! Ξέρεις πόση χαρά λαμβάνω; Διότι μνημονεύω εκείνους, οι οποίοι με έκαναν άνθρωπο καλό. Τώρα, επειδή έχω ένα χρόνο που δεν πάω στη Λειτουργία, γιατί δεν ακούω, και θέλω να μνημονεύσω πάλι εκείνα τα ονόματα, και λίγο-λίγο πάλι τα θυμάμαι, αυτοί οι άνθρωποι ωφελούνται. Γι’ αυτό, παιδάκι μου, θέλεις να σωθεί η ψυχή σου δωρεάν; Όσα μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις.

           Μεγάλη παρρησία έχει το πετραχήλι, μεγάλη παρρησία. Γι’ αυτό, παιδάκι μου, θες ν’ αποκτήσεις κατάσταση; Άμα λειτουργήσεις και δεν κλάψεις, κάπου έπταισες, κάπου έκανες λάθος. Εγώ όλη την ημέρα προπαρασκεύαζα τον εαυτό μου για την ώρα της Λειτουργίας. Κι όταν έμπαινα στη Λειτουργία, δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα. Ναι! Πολλές φορές δηλαδή είδα και απάνω στην αγία Τράπεζα σώμα νεκρό, να πούμε, σαν σε έκσταση, σώμα νεκρό.

           Ιερομόναχος: Εγώ, Γέροντα, ήμουνα είκοσι χρόνια απλός μοναχός. Και είναι αλήθεια, όταν έγινα παπάς, μετά δυσκολεύτηκα, δεν μπορούσα να συνηθίσω ότι ήμουνα ιερεύς. Και από την άλλη μέρα που έγινα παπάς με πολέμησε ο διάβολος με λογισμούς, με αγωνία, με φόβο, με αυτά, με πάλεψε πολύ με αυτά.
           Γέροντας: Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός. Τη δουλειά του, αλλά κι εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Εκεί εις την Παναγία, να παρακαλάς την Παναγία, παιδί μου, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν την Παναγία. Δεν δίνεται ένα χάρισμα από τον Θεό εις τον άνθρωπο, ει μη διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον κόσμο, η Παναγία τα μοιράζει.
           Ιερομόναχος: Κι έτσι εθαύμασα. Λέω, πως ο διάβολος ούτε τη Θ. Λειτουργία δεν φοβάται, με τους λογισμούς του, με αισχρά, με το ένα, με το άλλο.
           Γέροντας: Δεν λείπουν, παιδί μου, αυτά τα πράγματα. Δεν λείπουν.
           Ιερομόναχος: Περιφρόνηση χρειάζεται…
           Γέροντας: Περιφρόνηση. Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός, παιδί μου, τη δουλειά του κάνει. Αλλά εμείς τη δουλειά μας, τη δουλειά μας.

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/efraim_ierosini.htm

ΜΕ ΚΕΙΝΟ Τ’ ΑΛΛΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ

ΜΕ ΚΕΙΝΟ Τ’ ΑΛΛΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ

                           Του Βασίλη Χαραλάμπους

____________

Στης ερήμου τα κατάβαθα

η Σκήτη του Αγίου Βασιλείου

καλύβες απέριττες μικρές

της ικεσίας ξερολιθιές

ωσάν των αητών  φωλιάσματα

και μ΄ όλο το ημερίσιο φως

και του ήλιου το καύμα

στο μισοσκότεινο

έγκλειστοι της ερήμου οικιστές

με κείνο τ΄ άλλο αντάμωμα

από την Κερασιά

τα Κατουνάκια

το Καρμήλιο Όρος

ακατάπαυστα ικετεύουν

τον Κύριο του ελέους.

Από την ποιητική Συλλογή  « Τ’ Άθωνα απλωταριά »

«Ἡ πιστὴ σύζυγος»

-Γέροντα, µιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις µὲ δὺο
ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.
-Νὰ τῆς πῆς, ὅσο µπορεῖ, νὰ κάνη ὑποµονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται µὲ καλοσύνη. Νὰ
περιµένη· νὰ µὴ διαλύσει τὸν γάµο ἡ ἴδια. Κάποιος περιφρονοῦσε τὴν γυναίκα του, τὴν
κακαµεταχειριζόταν, καὶ αὐτὴ τὰ ἀνατιµετώπιζε ὅλα µὲ ὑποµονὴ καὶ καλοσύνη, µέχρι ποὺ
πέθανε σχετικὰ νέα. Ὅταν ἔκαναν τὴν ἐκταφή της, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο µία εὐωδία.
Ἀπόρησαν ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ.
Βλέπετε, αὐτὴ ἀντιµετώπιζε τὰ πάντα µὲ ὑποµονὴ σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὸ δικαιώθηκε στὴν
ἄλλη ζωή.
Ἔχω ὑπ’ ὄψιν µου καὶ µιὰ ἄλλη περίπτωση. Ἕνα κοσµικὸ παιδὶ εἶχε συµπαθήσει µιὰ κοπέλα
ποὺ ζοῦσε πνευµατικά. Γιὰ νὰ τὸν συµπαθήση καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς
πνευµατικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ. Τελικὰ παντρεύτηκαν. Μετὰ ὅµως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε
πάλι τὴν κοσµικὴ ζωή.
Ἐνῶ εἶχαν καὶ µεγάλα παιδιὰ -ἕνα ἀγόρι στὸ πανεπιστήµιο καὶ δύο κοπέλες, µία στὸ λύκειο καὶ
µία στὸ γυµνάσιο –αὐτὸς συνέχιζε νὰ ζῆ ἄσωτα. Εἶχε µιὰ µεγάλη ἐπιχείρηση καὶ ἔβγαζε πολλὰ
χρήµατα, ἀλλὰ τὰ περισσότερα τὰ ἐξόδευε µὲ τὴν ἄσωτη ζωή του.
Ἡ καηµένη ἡ σύζυγός του κρατοῦσε τὸ σπίτι µὲ τὴν οἰκονοµία ποὺ ἔκανε καὶ τὰ παιδιά της µὲ τὶς
συµβουλές της. Δὲν κατηγοροῦσε τὸν πατέρα τους, γιὰ νὰ µὴν τὸν σιχαθοῦν καὶ τραυµατισθοῦν,
ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ µὴν παρασυρθοῦν.
Τὰ βράδια ποὺ γύριζε ἀργά, εὔκολα τὸν δικαιολογοῦσε, λέγοντας στὰ παιδιὰ ὅτι ἔχει δουλειὲς,
ἀλλὰ τὸ µεσηµέρι ποὺ πήγαινε στὸ σπίτι µὲ κάποια φιλαενάδα του, τί νὰ ἔλεγε; Γιατί, τί ἔκανε ὁ
ἀθεόφοβος αὐτὸς ἄνθρωπος; -ἄν καὶ δὲν ἀξίζει νὰ τὸν λέη κανείς ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε
καθόλου ἀνθρωπιά.
Τηλεφωνοῦσε στὴν γυναίκα του νὰ τοῦ ἑτοιµάση τὰ φαγητὰ ποὺ ἐπιθυµοῦσε καὶ ἐρχόταν τὸ
µεσηµέρι µὲ κάποια ἀπὸ τὶς φιλενάδες του γιὰ φαγητὸ. Ἡ καηµένη ἡ µάνα, γιὰ νὰ µὴν µποῦν σὲ
ἄσχηµους λογισµοὺς τὰ παιδιά της, τοὺς καλοδεχόταν.
Ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι δική της φίλη καὶ πέρασε ὁ σύζυγος της ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ τὴν
ἔφερε στὸ σπίτι τους, µὲ τὸ αὐτοκίνητό του. Ἔστελνε µὲ τρόπο τὰ παιδιὰ στὰ δωµάτιά τους, γιὰ
νὰ διαβάσουν, γιατὶ φοβόταν µήπως δοῦν καµµιὰ ἄσχηµη σκηνή, ἐπειδὴ δυστυχῶς αὐτὸς δὲν
πρόσεχε, ἀλλὰ ἀσχηµονοῦσε καὶ µέσα στὸ σπίτι. Αὐτὸ γινόταν κάθε µεσηµέρι καὶ κάθε τόσο τῆς
2

κουβαλοῦσε καὶ ἄλλο πρόσωπο.
Ἀφοῦ τὰ παιδιὰ ἔφθασαν νὰ λένε στὴν µητέρα τους: «Πόσες φίλες ἔχεις, µαµά;» .
«Γνωριζόταµασταν ἀπὸ παλιά», τοὺς ἔλεγε ἐκείνη. Ἐν τῷ µεταξὺ αὐτὸς τὴν εἶχε τὴν καηµένη
χειρότερα καὶ ἀπὸ ὑπηρέτρια, διότι τῆς φερόταν µὲ πολλή βαρβαρότητα.
Σκεφθῆτε τώρα, αὐτὴ ἡ µάνα κάθε µέρα νὰ ὑπηρετῆ δύο κτήνη, ποὺ ἀτίµαζαν τὸ σπίτι, καὶ νὰ
βάζη συνέχεια καλοὺς λογισµοὺς στὰ παιδιά της. Καὶ δὲν εἶναι ὅτι ἤξερε πὼς τὸ θέµα αὐτὸ θὰ
λήξη ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστηµα, ὥστε νὰ πῆ: «θὰ κάνω ὑποµονὴ» καὶ νὰ ἔχη καὶ λίγη παρηγοριά.
Αὐτὴ ἡ κατάσταση συνεχίστηκε ἀρκετὰ χρόνια. Ἐπειδὴ ὅµως εἶχε δώσει ὁ ταλαίπωρος πολλὰ
δικαιώµατα στὸν διάβολο, ἑπόµενο ἦταν νὰ δέχεται φοβερὲς δαιµονικὲς ἐπιδράσεις. Ἦταν σὰν
τρελλός, δὲν ἤλεγχε τὸν ἑαυτό του, ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.
Μιὰ µέρα λοιπὸν, ὅπως ἔτρεχε µὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καθὼς ἦταν µεθυσµένος ἀπὸ τὴν σαρκικὴ
µέθη, ξέφυγε ἀπὸ τό δρόµο καὶ ἔπεσε στὸ γκρεµό. Τὸ αὐτοκίνητο διαλύθηκε καὶ αὐτός
τραυµατίστηκε σοβαρά. Τὸν µετέφεραν στὸ νοσοκοµεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ µιὰ σχετικὴ νοσηλεία
τὸν πῆγαν στὸ σπίτι σακατεµένο.
Καµµιὰ φιλενάδα του δὲν τὸν πλησίασε, γιατὶ δὲν εἶχε πιὰ οὔτε πολλὰ χρήµατα, ἀλλὰ καὶ τὸ
πρόσωπό του ἦταν παραµορφωµένο. Ἡ καλὴ σύζυγος ὅµως καὶ καλὴ µάνα τὸν περιποιόταν µὲ
πολλὴ καλωσύνη, χωρίς νὰ τοῦ θυµίζη τίποτε ἀπὸ τὴν ἄσωτη ζωή του.
Αὐτὸ τὸν συγκλόνισε καὶ τὸν ἀλλοίωσε πνευµατικὰ. Μετανόησε εἰλικρινὰ, ζήτησε καὶ
ἐξοµολογήθηκε, ἔζησε λίγα χρόνια χριστιανικά, µὲ ἐσωτερική εἰρήνη, καὶ ἀναπαύθηκε ἐν
Κυρίῳ. Μετὰ τὸν θάνατο του τὸ ἀγόρι ἀνέλαβε τὴν δουλειά του καὶ συντηροῦσε τὴν οἰκογένεια.
Ζοῦσαν ἀγαπηµένα τὰ παιδιὰ, γιατὶ εἶχαν πάρει καλὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὴν καλὴ µάνα. Αὐτὴ ἡ µάνα
ἦταν ἡρωίδα.
Ἤπιε ὅλα τὰ φαρµάκια, γιὰ νὰ µὴ διαλυθῆ ἡ οἰκογένειά της καὶ πικραθοῦν τὰ παιδιὰ της,
κράτησε τὴν οἰκογένεια σωστά, ἔσωσε καὶ τὸν ἄνδρα της, ἀποταµίευσε καὶ αὐτὴ οὐράνιο µισθό.
Ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν γυναίκα θὰ τὴν βάλη στὴν καλύτερη θέση στὸν Παράδεισο.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
Ἀπόσπασµα ἀπό τίς σελίδες 51-54 τοῦ βιβλίου

π.Νικολαος Λουδοβίκος

Ενας λογος ουσιαστικος απο ενα άνθρωπο που ξέρει γράμματα.

Πρόγραμμα ακολουθιών. Ιανουάριος 2012

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΗΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012

	ΗΜ.			ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ		ΩΡΑ
1	Κυρ.			Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ         Βασιλείου τοῦ Μεγάλου		6:45 π.μ.
3	Τρίτη			ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ		5:00 μ.μ.
5	Πεμ.			Μεγάλαι Ὧραι, Ἑσπερινός μετὰ Θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου		6:30 π.μ.
6	Παρ.			ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Ἑσπερινός		6:30 π.μ. 4:30 μ.μ.
7	Σάββ.			Σύναξις τοῦ Τιμίου Προδρόμου Ἑσπερινός		6:30 π.μ. 4:30 μ.μ.
8	Κυρ.			Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου		6:30 π.μ.
10	Τρίτη			ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ		5:00 μ.μ.
13	Παρ.			ΙΕΡΟΝ ΕΥΧΕΛΑΙΟΝ		4:30 μ.μ.
14	Σάββ.			Ἑσπερινός		4:30 μ.μ.
15	Κυρ.			ΙΒ΄ Λουκᾶ (10 Λεπρῶν), Παύλου Θηβαίου, Ἰωάννου Καλ.		6:30 π.μ.
16	Δευτ.			Ἑσπερινός		4:30 μ.μ.
17	Τρίτη			Αντωνίου τοῦ Μεγάλου, Γεωργίου νεομάρ. ἐξ Ἰωαννίνων Ἑσπερινός. (Δὲν θὰ τελεστεῖ παράκληση).		6:30 π.μ. 4:30 μ.μ.
18	Τετ.			Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου		6:30 π.μ.
20 προς 21			Παρασκ. προς Σάββατο		ΑΓΡΥΠΝΙΑ                                                                                 Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ, Ἁγνῆς Μάρτυρος	9:00 μ.μ.     -              1:00π.μ.
21		Σάββ.		Ἑσπερινός		4:30 μ.μ.
22	Κυρ.			ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ, Τιμοθέου Ἀπ., Ἀναστασίου ὁσιομ. τοῦ Πέρσου.		6:30 π.μ.
24	Τριτ.			ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ		5:00 μ.μ.
28	Σάββ.			Ἑσπερινός		4:30 μ.μ.
29	Κυρ.			ΙΖ΄ ΜΑΤΘ., (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ), Ἀνακ. Λειψ. Ἰγνατίου Θεοφ. Ἑσπερινός		6:30 π.μ. 4:30 π.μ.
30	Δευτ.			Τριῶν Ἱεραρχῶν		6:30 π.μ.
31	Τρίτη			ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ		5:00 μ.μ.

Ἐφημέριοι:      Ἀρχιμ. Ἀδαμάντιος Κυκκώτης (τηλ. 99680717)

π. Ἠλίας Κουτραφούρης (τηλ. 99514569)

            Γιὰ διευθετήσεις Μυστηρίων μπορεῖτε νὰ ἐπικοινωνεῖτε μὲ τὸν π. Ἠλία.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ

«Ἀρχικῶς ὁ μέγας Ἁγιασμὸς ἐτελεῖτο εἰς ἀνάμνησιν τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν παννυχίδα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ἀντλοῦσαν οἱ πιστοὶ ὕδωρ, ἔπιναν καὶ ἐρραντίζοντο καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐβαπτίζοντο σ᾽ αὐτὸ οἱ κατηχούμενοι. Στὴν Λειτουργία τῆς Ἑορτῆς, ποὺ ἐτελεῖτο εὐθὺς ἀμέσως, παρίσταντο καὶ οἱ νεοφώτιστοι, γι᾽ αὐτὸ καὶ μέχρι σήμερα ψάλλεται κατ᾽ αὐτὴν ἀντί τρισαγίου τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε». Κατ᾽ οὐσίαν ὁ μέγας Ἁγιασμός εἶναι εὐλογία τοῦ ὕδατος τοῦ Βαπτίσματος.(…) Ὁ ἁγιασμὸς τῶν ὑδάτων τῶν Θεοφανείων εἶναι πραγματικὸ «γεγονὸς» γιὰ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀνάμνηση καὶ πραγματικὴ λειτουργικὴ παρουσία τοῦ σωτηριώδους γεγονότος τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου μὲ ὅλο τὸ βάρος τῶν συνεπειῶν του στὴν ζωὴ τοῦ καθενὸς πιστοῦ χωριστὰ καὶ τοῦ ὅλου σώματος τῆς Ἐκκλησίας» (Ἰω. Φουντούλης).

·        Ο Μέγας Ἁγιασμός τῆς παραμονῆς τῶν Φώτων (5^ης Ἰαν.) καὶ τῆς κυριωνύμου ἡμέρας τῶν Θεοφανείων (6^ης Ἰαν.) εἶναι ἀκριβῶς ὁ ἴδιος, ἰσοδύναμος καὶ ἰσότιμος Ἁγιασμός. Τὴν 6^η Ἰανουαρίου διαβάζεται πρίν τὴν καθαγιαστικὴ εὐχή ἐπιπλέον ἕνα «προοίμιο», ὡς κατήχηση γιὰ τὴ σημασία τῆς ἑορτῆς. Ἡ διπλὴ τέλεση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ καθιερώθηκε γιὰ πρακτικοὺς λόγους, γιὰ τὴν διευκόλυνση τοῦ πλήθους τῶν προσερχομένων.

·        Ὁ Μέγας Ἁγιασμός περιβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ ἄπειρη εὐλάβεια, σεβασμό καὶ τιμή, τοποθετούμενος μετὰ τὴ Θεία Κοινωνία, ὡς πρὸς τὸ ὀφειλόμενο σέβας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ τοποθετεῖται πρόχειρα καὶ ἐπιπόλαια σὲ πάσης φύσεως μεταχειρισμένα δοχεῖα, μπουκάλια ἀπὸ ἀναψυκτικά κτλ. Σὲ περίπτωση ποὺ φυλαχθεῖ σὲ οἰκία, αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μὲ πολλὴ προσοχή, στὸ εἰκονοστάσι ἢ σὲ ἄλλο ἀσφαλές μέρος.

·        Πίνουμε Μεγάλο Ἁγιασμό μετὰ τὴ Θεία Κοινωνία καὶ πρίν φάμε τὸ ἀντίδωρο. Ἄν δὲν κοινωνήσουμε πίνουμε τὸν Μεγάλο Ἁγιασμό ἀπόλυτα νηστικοί.

·        Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός μὲ κανένα τρόπο δὲν ὑποκαθιστᾶ τὴ Θεία Κοινωνία, ἡ ὁποία δὲν μᾶς ἁγιάζει ἁπλῶς ἀλλὰ μᾶς ἑνώνει μὲ τὸν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό καὶ μεταξύ μας καὶ χωρὶς τὴν ὁποία εἴμαστε νεκροί, παραδομένοι στὴ φθορὰ καὶ στὸν θάνατο. Πιστοὶ ποὺ δὲν κοινωνοῦν συχνὰ λαμβάνουν συχνότερα τὸν Μεγάλο Ἁγιασμό γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν στὸν ἀγώνα τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐπιστροφῆς στὸ Ποτήριο της Ζωῆς.

·        Ἡ νηστεία ποὺ προηγεῖται τῶν Φώτων δὲν συνδέεται μὲ τὴ μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ἀλλὰ μὲ τὴ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων καὶ μὲ τὸ Βάπτισμα τῶν κατηχουμένων ποὺ γινόταν κατ’ αὐτὴν. Τὸ Βάπτισμα τῶν κατηχουμένων δὲν ἦταν ἀτομικὴ ὑπόθεση τους ἀλλὰ ὑπόθεση ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας καὶ γι’ αὐτὸ προετοιμαζόταν ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν νηστεία γιὰ νὰ συμμετέχει σὲ αὐτό. Γιὰ τὴ μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ δὲν ὁρίζεται κάποια ἰδιαίτερη νηστεία ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ εἴμαστε ἀπόλυτα νηστικοί. Πολλοὶ πνευματικοὶ πατέρες συστήνουν κάποια ἐπιπλέον νηστεία ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση, ὅταν ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἀπωλεσθεῖ ἡ συναίσθηση τῆς Χάριτος.