Αποφθέγματα

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ, ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ

Αναρτήθηκε από Προσμονάριος στις 12:38 π.μ.

3 σχόλια:

  1. Vasiliki Rimpa21 Οκτωβρίου 2009 στις 11:40 π.μ.

    Να αγαπάς , να ξεχνάς και να χαίρεσσαι....

    Στάθηκα αρκετή ώρα να βλέπω μόνο το τίτλο που έχετε στην ανάρτηση .
    Πόσο εύκολη είναι η καταγραφή αυτών των λέξεων και πόσο δύσκολη η πράξη.
    Η πάλη που γίνεται μέσα σου όταν ξεχνάς γιατί αγαπάς....όμως στιγμές λογισμού σε βάζουν σε ένα περίεργο " ρίνγκ" κια παλεύει η καρδιά σου λεει...ναι ...ξέχασα...και έρχεται η λογική και σου υπενθυμίζει !
    Μπαίνεις στο πειρασμό της σύγκρισης , της αμφιβολίας για τη στάση σου....
    Ξέχασες στα αλήθεια ; Μπορείς ; Κλείνεις έτσι απλά το διακόπτη και πας παρακάτω ;
    Και εαν ναι, τότε πως διακρίνεις ποια στοιχεία πρέπει να κρατήσεις για να ανδρωθείς να συνεχίσεις;
    Γιατι σε καθε δικο μου βημα υπαρχουν κατι μικρα πουλακια ...που μου κελαηδουν συχνα αυτα που εγω εχω ξεχασει;
    Μπορω να καθαρίσω ολοκληρωτικά τη μνήμη μου ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσμονάριος22 Οκτωβρίου 2009 στις 8:23 π.μ.

    Πόσο δυνατά είναι τα όσα γράφεις, Βασιλική!
    Ο χώρος της μνήμης είναι ο χώρος του πνευματικού αγώνα... όπως ακριβώς τον περιγράφεις. Με την τραγικότητα και τις αντιφάσεις του. Γι΄ αυτό κάνεις καταλαμβάνεται από ίλιγγο όταν εισέλθει σ΄ αυτόν. Μόνο η Χάρη του Θεοῦ μπορεί να φωτίσει τη μνήμη του ανθρώπου, να θεραπεύσει τα τραύματα και να χαρίσει ιάματα...

    Αυτός που με τη συνεργασία της Χάρης θα ελευθερώσει τη μνήμη του είναι πράγματι ελεύθερος ἀπό τα δεσμά του παρελθόντος, τα δεσμά των δικών του λαθών και των άλλων...


    ---------------
    "Το δίχως άλλο όλοι θα αναστηθούμε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Vasiliki Rimpa22 Οκτωβρίου 2009 στις 12:18 μ.μ.

    Εκεί είναι η σκληρή μάχη που δίνουμε...και το σημείο που λυγίζουμε...πολλές φορες δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο ...απτό.... που αν μας ρωτήσει κανείς ...γιατί λυγίζεις , να μπορέσουμε να απαντήσουμε.
    Είναι αυτή η διεργασία του μυαλού που δημιουργεί αμφιβολίες, κούραση, αλλά και αισιοδοξία.
    Είναι τόσο δύσκολο...πραγματικά δύσκολο...και πόσο συχνά το επιθυμητό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το εφικτό.
    Και γεννιέται το αίσθημα της αποτυχίας ?
    Και στρέφεις τα μάτια προς τα πάνω...να ρωτήσεις το ..γιατί ?
    Δε δικαιούμαστε να ρωτήσουμε το γιατί ...διότι ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά ...μέσα από ποιους λαβυρίνθους ..θα μας περάσει ώστε να έχουμε συνείδηση της ύπαρξής μας κοντά Του.

    Είμαστε έτοιμοι να αφεθούμε...γιατί μόνο όταν αφήνεσαι όπως το βρέφος στην αγκαλιά της μαμάς του , θα οδηγηθείς....
    για μερικούς η λέξη άφεση...παραπέμπει σε αβουλο πλάσμα...ο χριστιανός δεν είναι αβουλος...ο αμαθείς είναι άβουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)